Өлең, жыр, ақындар

Құс қорасында

  • 12.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1218
Балапан бір күн Қоразға келіп,
Отырды біраз сұрақтар беріп:
«Өмір деген не? Білмедім соны,
Қай жерде оның басы мен соңы?»
«Өмір ме? Өмір қызыққа тола, –
Деді оған Қораз, – ол біздің қора.
Ақылмен аңдап, қарасаң барлап,
Шеті оның анау тас дуал шарбақ».
Кенеттен сөзге қосылды үйрек:
«Өмірді, достым, ұқпағын үй деп.
Шарбақтан әрі шалшық бар екі,
Сол жерде нағыз өмірдің шеті».
Сол кезде көкте тырналар ұшты,
Бәрінің соған көздері түсті.
Балапан аң-таң, ұқпады түкті,
Дүние, бірақ, қора емес тіпті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күндемеймін

  • 0
  • 0

Мен біреуді қызғанып күндемеймін,
Қанша мықты болса да, піл демеймін.
Пілдің-дағы өзіндік шамасы бар,
Аяз бидей әліңді біл демеймін.

Толық

Жер мен жырдың салмағы

  • 0
  • 0

6 000 000 000 000 000 000!
Санап шығып осынау бір таңбаны,
Алты секстрильон тонна дер
Жер шарының салмағы.

Толық

Әркімнің есебі бар

  • 0
  • 0

Бұл күнде әркім ойлап бас пайдасын,
Тегіннен тегін, сірә, аспайды асын.
Бір ісі түсе қалса, күле тұрып,
Құшағын қуанышпен ашпайды, ә, шын.

Толық

Қарап көріңіз