Өлең, жыр, ақындар

Құс қорасында

  • 12.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1241
Балапан бір күн Қоразға келіп,
Отырды біраз сұрақтар беріп:
«Өмір деген не? Білмедім соны,
Қай жерде оның басы мен соңы?»
«Өмір ме? Өмір қызыққа тола, –
Деді оған Қораз, – ол біздің қора.
Ақылмен аңдап, қарасаң барлап,
Шеті оның анау тас дуал шарбақ».
Кенеттен сөзге қосылды үйрек:
«Өмірді, достым, ұқпағын үй деп.
Шарбақтан әрі шалшық бар екі,
Сол жерде нағыз өмірдің шеті».
Сол кезде көкте тырналар ұшты,
Бәрінің соған көздері түсті.
Балапан аң-таң, ұқпады түкті,
Дүние, бірақ, қора емес тіпті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағынтайдың Әбдірі

  • 0
  • 0

Жағасында Таластың туып өскен,
Толқынында ақ тәнін жуып өскен.
Үшаралдың өркенді бір баласы,
Арман қуып, халқына жуық өскен.

Толық

Сот соттамайды

  • 0
  • 0

– Иә, достым, қайдан келесің?
Жүрісіңнің байқадым жайдан емесін.
– Бейімбет айтқандай, соттан келемін,
Сот емес, оттан келемін,

Толық

Нан мен балалар

  • 0
  • 0

Балалар мұрнын шүйіріп,
Қарамай нанға шулады.
Тас жұтқан жақсы түйіліп,
Деп олар текке тулады.

Толық

Қарап көріңіз