Сағынтайдың Әбдірі
- 0
- 0
Жағасында Таластың туып өскен,
Толқынында ақ тәнін жуып өскен.
Үшаралдың өркенді бір баласы,
Арман қуып, халқына жуық өскен.
Құс қорасында
Балапан бір күн Қоразға келіп,Отырды біраз сұрақтар беріп:
«Өмір деген не? Білмедім соны,
Қай жерде оның басы мен соңы?»
«Өмір ме? Өмір қызыққа тола, –
Деді оған Қораз, – ол біздің қора.
Ақылмен аңдап, қарасаң барлап,
Шеті оның анау тас дуал шарбақ».
Кенеттен сөзге қосылды үйрек:
«Өмірді, достым, ұқпағын үй деп.
Шарбақтан әрі шалшық бар екі,
Сол жерде нағыз өмірдің шеті».
Сол кезде көкте тырналар ұшты,
Бәрінің соған көздері түсті.
Балапан аң-таң, ұқпады түкті,
Дүние, бірақ, қора емес тіпті.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Сот соттамайды
- 0
- 0
– Иә, достым, қайдан келесің?
Жүрісіңнің байқадым жайдан емесін.
– Бейімбет айтқандай, соттан келемін,
Сот емес, оттан келемін,
Нан мен балалар
- 0
- 0
Балалар мұрнын шүйіріп,
Қарамай нанға шулады.
Тас жұтқан жақсы түйіліп,
Деп олар текке тулады.
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі