Өлең, жыр, ақындар

Қаймығып қақпа алдына көп келемін

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1027
Қаймығып қақпа алдына көп келемін,
Үйінде бар ма, жоқ па деп келемін.
Таба алмай қайтсам-дағы қапаланып,
Келмейді саған ешбір өкпелегім.
Төгіліп кемерінен төкпегенім,
Тулайды жүрегімде отты өлеңім.
Қалсам да кақпа алдында ұзақ тұрып,
Келмейді саған ешбір өкпелегім.
Түндері тамылжыған көктеменің
Жұлдыздай қол жетпейтін көкте ме едің?
Көзіңді көрсем болды күлімдеген,
Келмейді саған ешбір өкпелегім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лекцияда

  • 0
  • 0

Дәрістен соң лектор жұрттан сұрады:
– Кәне, кімнің қоятын бар сұрағы?
– Әрине, бар, жағың ғана қарысқыр! –
Деді сонда ашумен бір шал ұшқыр.

Толық

Сен болмасаң Сәруар

  • 0
  • 0

Сен болмасаң, Сәруар,
Аринаны білер ме ем?
Өмірдің не мәні бар,
Ішкіш болып жүрер ме ем?

Толық

Малыбай

  • 0
  • 0

Арқа таңы арайлы,
Ағартты бар маңайды.
Алты күндей көшкен ел
Алға үмітпен қарайды.

Толық

Қарап көріңіз