Өлең, жыр, ақындар

Шаруа мен жылан

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1112
Жылан келіп Шаруадан өтінді,
Балаларын бағуға,
Адалдан нан табуға,
Еңбек етіп өтімді:
«Жыландардың жаман аты тараған,
Сондықтан да бар адам
Шошына қараған,
Нағыз жау деп санаған.
Ойлайды олар бұрыннан:
Жоқ деп бізде туыстық пен жарасым,
Оңбайды оған ұрынған,
Керек десе, жей салар өз баласын.
Мүмкін, солай, мен бөлекпін алайда,
Ниет қылман, шақпақ түгіл кісіңді.
Зұлым болу жарай ма?
Нанбасаң сен, суырып ал тісімді.
Усыз да күн көремін,
Оған сенемін.
Қысқасы, арыл күманнан,
Момынмын бар Жыланнан,
Ұлдарыңды сүйіп бағам, бұған нан!»
«Бұл сөзіңе, – деді Шаруа, – мол сеніп,
Кіргізбен үйге мен сені.
Болсаң-дағы бір Жылан,
Сене қалсам сендейге,
Жылжыған
Еріп келіп мың Жылан,
Балам түгел өлмей ме?
Мейлі, қанша бұлаңда,
Сөзің миға қонбайды.
Жақсы деген Жылан да
Маған бауыр болмайды».
* * *
Әкелер-ау, түсініңдер бұған да...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сиқыр сезім

  • 0
  • 0

Жаулап алдың әніңмен де,
Сұлу сымбат сәніңмен де.
Ақ көңіл мен пәк жүрегің
Аса қымбат бәрінен де.

Толық

Мектебім

  • 0
  • 0

Жеті жасқа жеткенім –
Еркеліктен кеткенім.
Кітабымды қолтықтап,
Мектебіме беттедім.

Толық

Жылату мен құлату

  • 0
  • 0

Бәрінен де жек көрем,
Айтсам егер шынымды,
Біреу мені жылатқанды.
Бірақ, қызық еп көрем,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар