Өлең, жыр, ақындар

Шаруа мен жылан

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 977
Жылан келіп Шаруадан өтінді,
Балаларын бағуға,
Адалдан нан табуға,
Еңбек етіп өтімді:
«Жыландардың жаман аты тараған,
Сондықтан да бар адам
Шошына қараған,
Нағыз жау деп санаған.
Ойлайды олар бұрыннан:
Жоқ деп бізде туыстық пен жарасым,
Оңбайды оған ұрынған,
Керек десе, жей салар өз баласын.
Мүмкін, солай, мен бөлекпін алайда,
Ниет қылман, шақпақ түгіл кісіңді.
Зұлым болу жарай ма?
Нанбасаң сен, суырып ал тісімді.
Усыз да күн көремін,
Оған сенемін.
Қысқасы, арыл күманнан,
Момынмын бар Жыланнан,
Ұлдарыңды сүйіп бағам, бұған нан!»
«Бұл сөзіңе, – деді Шаруа, – мол сеніп,
Кіргізбен үйге мен сені.
Болсаң-дағы бір Жылан,
Сене қалсам сендейге,
Жылжыған
Еріп келіп мың Жылан,
Балам түгел өлмей ме?
Мейлі, қанша бұлаңда,
Сөзің миға қонбайды.
Жақсы деген Жылан да
Маған бауыр болмайды».
* * *
Әкелер-ау, түсініңдер бұған да...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге?

  • 0
  • 0

Неге, неге, неге?
Жаймашуақ жайдақпыз?
Жалтыр мұздай тайғақпыз?
Турасына келе,

Толық

Құралай

  • 0
  • 0

– Ұстап алып даладан,
Байлап қойдық манадан.
Достасайық, кәне, біз,
Бірге ойнайық бәріміз.

Толық

Жұмбақ жылан

  • 0
  • 0

Ерте, ерте, ертеде
Ешкі жүні бөртеде,
Бір жалшы мал айдапты,
Қой бастатып серкеге.

Толық

Қарап көріңіз