Өлең, жыр, ақындар

Ит пен ат

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1358
Жүретұғын Шаруаның үйінде
Ит Атпенен сөйлесті тар пейілмен:
«Міне, – деді ол, – қожамыз зор күйінде,
Маған қарап, қуса еді ғой сені үйден.
Жасап жүрген ерлігің жоқ түк те артық.
Маған тіпті теңесетін түрің жоқ,
Мен байқұста күні-түні тыным жоқ:
Күндіз қарап табынына даланың,
Түнде үйді бағамын».
«Рас, – деді Ат со жерде, –
Сайрадың-ақ оңды сен.
Мен жүк тартып, жер жыртпасам егерде,
Осы үйде боп, күзетер ең неңді сен?»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктікен гүл

  • 0
  • 0

Өсіп тұрған Көктікен гүл құлпырып,
Жарым-жарты солып қалды кенеттен.
Сабағынан салбырап та қылқынып,
Өлетұғын сәтті күтті со беттен.

Толық

Қаншық

  • 0
  • 0

Қой жоқ болса, итке сірә кім таңсық?
Итаяғы көптен беі тұр қаңсып.
Қожайыны қуды-дағы жіберді,
Содан бері қаңғыбас боп жүр қаншық.

Толық

Сен бір биік шынарым

  • 0
  • 0

Жанарыңнан жалт еткен
Жадыраған нұр көрем.
Қимылыңнан қалт еткен
Жазылмаған жыр көрем.

Толық

Қарап көріңіз