Өлең, жыр, ақындар

Қарақшы мен арбакеш

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1162
Жол шетінде бұта ішіне бұғынып,
Олжа күтіп, бір Қарақшы бекінді.
Көкжиекке көз тастайды үңіліп,
Іннен шыққан қарны аш Аю секілді;
Көрінді арба шамасында екінді.
«Оһо! – деді жол торушы, – жүгі мол,
Байқауымша, жәрмеңкелеп барады,
Қалғыма тек, жақсы сорпа болады,
Енді менен құтыла алмас бүгін ол».
Арбакешке: «Тоқтағын!» – деп ақырды,
Қолындағы сойылымен атылды.
Қарсыласы емес-тін тым тақымды,
Алайда, ол тыңдап жатпай ақылды,
Таяғымен қолдағы
Өз заттарын қорғады.
Арпалысты, алысты,
Қарақшы да қарысты.
Бұл жолғы ұрыс қиын соқты өзгеден:
Тісі қирап, шайнап алды тілін де.
Қолы сынып, қоштасты бір көзбенен;
Бірақ, жауыз жеңіп шықты түбінде:
Иманына келтірді,
Арбакешті өлтірді,
Шынылардан басқа сонда не өндірді?
* * *
Қарап тұрсаң, көптен-көп,
Болмашы үшін кісі қанын төккен көп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырманда

  • 0
  • 0

Шабыт берген, дем берген,
Қырман басы көңілді.
Көргендеймін сол жерден
Аралап бар өңірді.

Толық

Сыйлық пен бұйрық

  • 0
  • 0

Асыра орындап жоспарын,
Сыйлығын жуды Қошқарың.
Сіміріп қызыл, ағыңды,
Алдымен өзі қағынды:

Толық

Қайтала

  • 0
  • 0

Мен өзіңе асығып келемін,
Ойда өрнек өлеңім,
Келбетіңе бас ұрып келемін.
Көңіл зулап,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар