Өлең, жыр, ақындар

Кілт пен құлып

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1669
Есікте құлып тұрды,
Тесікте кілт тұрды,
Соңғысы күліп тұрды:
– Құлыпты қашанда,
Жабам да, ашам да.
Сонда да
Бағамды ол білмейді,
Көзіне ілмейді.
Өкпем сол ғана –
Сені жұрт пір дейді.
Бірақ, менсіз
Ретсіз, жөнсіз
Үйге ешкім кірмейді.
Құлып былай деді:
– Соншалық Құдай ма едің?
Үйді бақсаң,
Мені ашып-жапсаң,
Орындағаның қожаның бұйрығын.
Ал, өзінше ашпайтын,
Ешқайда баспайтын,
Белгілі ғой құйрығың.
* * *
Мысалда мынандай мән бар:
Біреусіз ештеме шешпейтін,
Өзінше өспейтін
Аз емес қой жандар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоқылдақ пен тоты

  • 0
  • 0

Тоғайда Тоты болды,
Көзінің оты болды.
Құлпырған жүні болды,
Әуезді үні болды.

Толық

Асқақ арман

  • 0
  • 0

Асқақ арман, аңсаған үміт әнім
Қалай ғана мен сені ұмытамын?
Жанарыңның жарқ еткен жалынына
Жабырқаңқы жанымды жылытамын.

Толық

Шөлдегі жаңбыр

  • 0
  • 0

Асып белес, белдерден,
Шалғай жатқан елдерден,
Бұлт келіп шөлейтке,
Жауды жаңбыр шелектеп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар