Өлең, жыр, ақындар

Кілт пен құлып

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1906
Есікте құлып тұрды,
Тесікте кілт тұрды,
Соңғысы күліп тұрды:
– Құлыпты қашанда,
Жабам да, ашам да.
Сонда да
Бағамды ол білмейді,
Көзіне ілмейді.
Өкпем сол ғана –
Сені жұрт пір дейді.
Бірақ, менсіз
Ретсіз, жөнсіз
Үйге ешкім кірмейді.
Құлып былай деді:
– Соншалық Құдай ма едің?
Үйді бақсаң,
Мені ашып-жапсаң,
Орындағаның қожаның бұйрығын.
Ал, өзінше ашпайтын,
Ешқайда баспайтын,
Белгілі ғой құйрығың.
* * *
Мысалда мынандай мән бар:
Біреусіз ештеме шешпейтін,
Өзінше өспейтін
Аз емес қой жандар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Он екі жылдық туралы ода

  • 0
  • 0

Бұл қазақтар зейінді
Аудармаған оқуға.
Қыздар, бірақ, бейімді
Алаша, кілем тоқуға.

Толық

Шаруа мен ажал

  • 0
  • 0

Қыстың күні шөп арқалап иіле,
Шаршаған шал мұқтаждықтан, еңбектен,
Әрең жүріп келе жатты үйіне,
Аһ-уһлеп тұла бойдан тер кеткен.

Толық

Тойымсыздың тәбеті

  • 0
  • 0

Ала берсем, ала берсем,
Қалтама сала берсем.
Лауазымды аға көрсем,
Қол қусырып бара берсем,

Толық

Қарап көріңіз