Өлең, жыр, ақындар

Кілт пен құлып

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1754
Есікте құлып тұрды,
Тесікте кілт тұрды,
Соңғысы күліп тұрды:
– Құлыпты қашанда,
Жабам да, ашам да.
Сонда да
Бағамды ол білмейді,
Көзіне ілмейді.
Өкпем сол ғана –
Сені жұрт пір дейді.
Бірақ, менсіз
Ретсіз, жөнсіз
Үйге ешкім кірмейді.
Құлып былай деді:
– Соншалық Құдай ма едің?
Үйді бақсаң,
Мені ашып-жапсаң,
Орындағаның қожаның бұйрығын.
Ал, өзінше ашпайтын,
Ешқайда баспайтын,
Белгілі ғой құйрығың.
* * *
Мысалда мынандай мән бар:
Біреусіз ештеме шешпейтін,
Өзінше өспейтін
Аз емес қой жандар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зілзала

  • 0
  • 0

Отырсақ та сан рет тақыр мұзға,
Ойланбайтын көзсіз ер, батырмыз ба?
Басымызда мықтамай баспананы,
Өзімізге көр қазып жатырмыз ба?

Толық

Көктікен гүл

  • 0
  • 0

Өсіп тұрған Көктікен гүл құлпырып,
Жарым-жарты солып қалды кенеттен.
Сабағынан салбырап та қылқынып,
Өлетұғын сәтті күтті со беттен.

Толық

Кешірім

  • 0
  • 0

Мен бірде саған қатты ренжідім,
Жаздадым ашып ала жүрек жігін.
Өзімді ақылға сап, ашуға емес,
Қайтадан тарта қойдым жүген жібін.

Толық

Қарап көріңіз