Өлең, жыр, ақындар

Қарлығаш пен құзғын

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1127
Жанып жатты көлдің беті лапылдап,
Құзғын оған келді де ұшып жақындап,
Тез өртеніп кетсін деп,
Орны құрғап кепсін деп,
От үстіне тастады бір қу шөпті;
Көл бірақ та өзгерген жоқ қалпынан.
Бір Қарлығаш ұшып өтіп артынан:
«Жанып жатыр көл неге?
Өшірмеймін мен неге? –
Деп жалынға жалғыз тамшы су септі.
Тамшы деген немене?
Соған да от сөне ме?
Лаулады бір қалыпты.
Түсіндік тек біз мұнда:
Қарлығыш та, Құзғын да
Өз ниеттерін танытты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Талдардың таласы

  • 0
  • 0

Орман тұрды жайқалып,
Самал желмен шайқалып.
Ағаштардың ағайын
Бірліктері байқалып.

Толық

Анашым

  • 0
  • 0

Айналайын анашым,
Ақылы асқан данасың.
Дүниеде жоқ шығар,
Сенен өткен жан асыл.

Толық

Көйлек хикаясы

  • 0
  • 0

Арман таңнан заулайды,
Тайбурылдан аумайды.
Төбешіктен қарғиды,
Көк шалғынға аунайды.

Толық

Қарап көріңіз