Өлең, жыр, ақындар

Қарлығаш пен құзғын

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1089
Жанып жатты көлдің беті лапылдап,
Құзғын оған келді де ұшып жақындап,
Тез өртеніп кетсін деп,
Орны құрғап кепсін деп,
От үстіне тастады бір қу шөпті;
Көл бірақ та өзгерген жоқ қалпынан.
Бір Қарлығаш ұшып өтіп артынан:
«Жанып жатыр көл неге?
Өшірмеймін мен неге? –
Деп жалынға жалғыз тамшы су септі.
Тамшы деген немене?
Соған да от сөне ме?
Лаулады бір қалыпты.
Түсіндік тек біз мұнда:
Қарлығыш та, Құзғын да
Өз ниеттерін танытты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шал, бала және есек

  • 0
  • 0

Еңбегімен күн кешіп,
Шал мен бала мінгесіп,
Жүрген еді есекпен,
Жұрт қарады кім десіп.

Толық

Елікпе

  • 0
  • 0

Қалпағын киіп шет елдің,
Қызуын бастың шекеңнің.
Көйлегін киіп шет елдің,
Қолшатырын көтердің.

Толық

Қос көгершін

  • 0
  • 0

Көңілдері қуанышқа тола тым,
Жарасымды қос Көгершін болатын.
Жалғызілік кәрі кемпір үйінің
Терезесі алдына кеп қонатын.

Толық

Қарап көріңіз