Өлең, жыр, ақындар

Қарлығаш пен құзғын

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 872
Жанып жатты көлдің беті лапылдап,
Құзғын оған келді де ұшып жақындап,
Тез өртеніп кетсін деп,
Орны құрғап кепсін деп,
От үстіне тастады бір қу шөпті;
Көл бірақ та өзгерген жоқ қалпынан.
Бір Қарлығаш ұшып өтіп артынан:
«Жанып жатыр көл неге?
Өшірмеймін мен неге? –
Деп жалынға жалғыз тамшы су септі.
Тамшы деген немене?
Соған да от сөне ме?
Лаулады бір қалыпты.
Түсіндік тек біз мұнда:
Қарлығыш та, Құзғын да
Өз ниеттерін танытты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкорай көктем

  • 0
  • 0

Гүлденді далам,
Түрленді қалам,
Жауқазын жапты жер төсін.
Шығайық қырға,

Толық

Сен бір биік шынарым

  • 0
  • 0

Жанарыңнан жалт еткен
Жадыраған нұр көрем.
Қимылыңнан қалт еткен
Жазылмаған жыр көрем.

Толық

Маймыл мен көзілдірік

  • 0
  • 0

Қарт Маймылдың тартты көзі көмескі,
Ұқты жұрттан кеңесті.
Ол дегенің онша қауіп емес-ті:
Көзілдірік керегі,

Толық

Қарап көріңіз