Өлең, жыр, ақындар

Табиғат пен көз

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1642
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жақында жетемін

  • 0
  • 0

Жанарымнан жас тамып,
Көрсетпейді қашықты.
Жалғыз жастық жастанып,
Жүректі мұң жасытты.

Толық

Маймылдар

  • 0
  • 0

Ақылға сап үйренген іс оңтайлы,
Асар дәйім пайдаға.
Ақылсыз іс қайда да,
Құдай ақы, оңбайды!

Толық

Қолжетімді деген не?

  • 0
  • 0

Көк тіреген зәулім үйлер,
Сымбатты да сәнді үйлер
Салынып жатыр, салынып жатыр.
Еркін жұтар ауа да жетпей,

Толық

Қарап көріңіз