Өлең, жыр, ақындар

Табиғат пен көз

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2061
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жауқазындай жан құрбым

  • 0
  • 0

Жауқазындай жан құрбым,
Жүрегімді жандырдың.
Ұмыттырып әлемді,
Ақылымнан тандырдың.

Толық

Қарбыздар

  • 0
  • 0

Кердең басып бірде мен,
Кең бақшаға кірген ем.
Теңеп бәрін піскенге,
Тұнып көзім түскенге,

Толық

Қазақ деген...

  • 0
  • 0

Қазақ деген мәлімсіз майда халық,
Майда халық екені айдан анық.
Өзгелердің суына сұғын салар,
Өздерінің тұнығын лайлап алып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар