Жер – ана
- 0
- 0
Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.
Табиғат пен көз
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Айналайын, анашым!
- 0
- 0
Айналайын, анашым –
Әлемдегі жан асыл.
Ет жүрегің елжіреп,
Құшағыңа аласың.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Ізтілеу Ер Жан
Арасында мұсылмандар аз болуы мүмкін. Өнер білімін... -
Белгісіз
Өте керемет ұнады -
меей
кеемет -
полатбек Жанбаев
Мықты -
Жанахмет
А
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі