Өлең, жыр, ақындар

Табиғат пен көз

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1971
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жансақтау мен жалпақтау

  • 0
  • 0

Жансақтау,
Жалпақтау
Өзара жолқты,
Бірін-бірі мол ұқты.

Толық

Екі балақай

  • 0
  • 0

«Сеня, бізді қойдай қуып тағы да,
Сыныпқа айдап тыққанша,
Жаңғақ жейік барып жеміс бағына».
«Тыңда, Федя, қол емес ол тіпті онша!

Толық

Кім не туралы айтады?

  • 0
  • 0

Дана ақылын айтады,
Сөздің асылын айтады.
Батыр батырып айтады,
Ашуын шақырып айтады.

Толық

Қарап көріңіз