Өлең, жыр, ақындар

Табиғат пен көз

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2229
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Бірде өзіне таңдана,
Былай деді паңдана:
«Мен болмасам тегінде,
Мына өмір өмір ме?
Тауларымнан сылдырап,
Ағып жатыр мың бұлақ,
Үйрек ұшып, қаздар қонаған көлімде.
Қысқасы, ғалам бұл,
Менсіз қараңғы».
Көз жалт етті,
Былайша саңқ етті:
«Таласпан, ерексің,
Бірақ та, баға беретін,
Көз болмаса көретін,
Сен кімге керексің?».
* * *
Көретұғын көз болмаса дұрыстап,
Табиғат – бір қуыс нақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Асыл аға

  • 0
  • 0

Біреулер мақтады деп тасымаған,
Біреулер даттады деп жасымаған,
Өзгеге шапағаты шашыраған,
Өмірде сирек туған асыл адам –

Толық

Жолды жегені – елді жегені

  • 0
  • 0

«Алакөл! Алакөл!» деп елдің бәрі,
Аптыға құрақ ұшып келді бәрі.
Жолдарын көрген кезде ойқы-шойқы,
Келместей тұра қашар ендігәрі.

Толық

Сәулетті біздің Алматы

  • 0
  • 2

Қымбатты қаламыз,
Сымбатты қаламыз.
Қызыға қараңыз,
Туған үй санаңыз.

Толық

Қарап көріңіз