Өлең, жыр, ақындар

Туған жер

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 2991
Атыңды жаттап өскен жастан адам,
Туған жер, ыстықсың-ау басқалардан.
Өзiңнен сәл биiктi көрсем болды,
Өлеңмен әр төбеңе тас қалағам.
Жырлапты аталарым – “тауым биiк”
(Тұрмай ма биiк тауда жауын құйып)
Тұмсадай емiренген ботасына,
Кетемiн мен ерекше ауылда иiп.
Ауылда туған едiм сан ырымды,
Сағындым қаусырма атты қамырыңды.
Тереңге кеткем бойлап, көктеп шығам,
Шапса да мың бiр рет тамырымды…
Көз жетпес шексiз дала төңiрегi,
Маңғыстау ғажап сырлы өңiр едi.
Қырдағы “Қыземшектiң” төбелерi
Биiк боп бар биiктен көрiнедi.
Басқалар берсе пейiл зордан маған,
Мен сенен арқа сүйер қорған табам.
Сағынам домалақ бас кесiрткесiн,
Ой-қырда балалығым ордаңдаған.
Көрдiм ғой қиын күнде шарапатың,
Қымбат боп күннен күнге барады атың.
Өзегi өлеңiмнiң өзiң өңкей,
Ауылым, тамырымсың нәр алатын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құлпытастар альбомы

  • 0
  • 0

Таста жан бар, ерекше, заты нәзік,
Ол тарих аршитын батыл қазып.
"Құлпытас" деп ат қойып,
Иманғали, Ардақтапты алтынмен атын жазып.

Толық

Артың анық, алдың елес

  • 0
  • 0

Артың анық, алдың елес әрқашан,
Өткен тұман, ертең үміт нұр шашар.
Болашағың ой-қиялдан өрілсе,
Артта қалған өзің басқан із жатар.

Толық

Ізде өзің қуаныш маңайыңнан

  • 0
  • 0

Әрекетсiз омалып отырады,
Айтатыны баяғы қотыр әнi.
“Ғұрпым азды, қуаныш құрыды” деп
Тұйық суда сасиды, тотығады.

Толық

Қарап көріңіз