Жалған өмір

Ақ көйлекті үстінде жасыл жемпір,
Сəні еді ауылдың шал мен кемпір.
Жалған өмір тоқтамай зымырайды,
Зымырайды, тағатсыз құрып кеткір.

Біреулердің бақ-жұлдызы жанбаған,
Біреулерді біреулер кеп алдаған.
Көкті тіреп тұрса-дағы бір жерде,
Уақытты ешкім сатып ала алмаған.

Өмірдің жалғандығы мұңайтады,
Өкпелілер өмірге сын айтады.
Біреулер қара сөзбен естелік қып,
Біреулер өлеңменен жыр айтады.

Беу өмір-ай!
Жырлап сені өтейін,
Жырға толып көкейім.
Ойға келсе өлең сөздің түйіні,
Жырлай алмай қалай ғана кетейін?!

Өмірдің отын жандырып,
Жүрсең де қанша сəн құрып.
Өтерміз бір күн өмірден,
Ештеңе жоқ қой мəңгілік.

Кейбіреулер арманға жетеді екен,
Оны ойлау бірақта бекер екен.
Арман қуып, өзінше өз жөнімен,
Өтеді де бұл өмір, кетеді екен...

---