Күн нұрынан күнде ерте қуаттанып

Күн нұрынан күнде ерте қуаттанып,
Көк аспаннан көңілге шуақ тамып,
Жан қалауы жамырап жақсылыққа,
Шұрқырайды жылқыдай суат барып.
Бірі – жайдақ, ой айтар, бірі – қабат,
Шешеннен сөз, ақынның жыры қалад.
Адамдықтың арасын жалғап тұрар,
Жүрегіңнің пердесі – жылы қабақ.
Басқасының барлығы оты біткен,
Ете алмайды пейілді өсіріп кең.
Шын өмірің – Иеңді таныған күн,
Тұрады екен өзгесі өтіріктен.
Танысқаның келесі... аруменен,
Достасқаның қан тілер қаруменен.
Жар басынан ұшырар жол секілді,
Орындалмас онымен зәру деген.
Ән ем делік, пендеге күй ем делік,
Аумас жүгім – арқалы түйем делік,
Бәрі бекер,
Жүректе отырмаса
Жаратушы сүйенген Иең келіп!

---