Өлең, жыр, ақындар

Арқан болар тырналар

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1381
Нiл бояулы көктем кеп,
Аспан мөлдiр көкпеңбек.
Желбiреткен самалын
Жер одан да өткен көк.
Шық моншағы үзiлiп,
Құлпырады қырқалар.
Келедi ұшып тiзiлiп,
Тырналар, көп тырналар.
«Тыраулайды» тырналар,
Таныс бiзге сол ырғақ.
Дауыстайды балалар:
«Арқан бол!» – деп,
қол бұлғап.
Естiгендей олар да,
Қанат қағып, жайланып.
Бейне арқан болар да,
Ауылды бiр айналып.
Қос қанаты – құшағы
Көктiң жүзiн аймалап.
Алыс жаққа ұшады,
«Айдын көлдер қайдалап».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Демалыс

  • 0
  • 0

– Көрмедiң бе, бiлесiң бе? –
Деп iнiмнен сұрадым. –
Радионы кiм өшiрген,
Кiм бұраған құлағын?

Толық

Бір уыс бидай

  • 0
  • 0

Күн жауайын деп тұр,
Батыр, мә, кәстөмің.
Өзіңнің желің бар баласың,
Тоңып қаласың.

Толық

Ұмытшақ

  • 0
  • 0

Ұмытшақ Жүсiп түс көрдi,
Түсiнде қызық iс көрдi.
Жалғыз өзi
Түсiнде,

Толық

Қарап көріңіз