Өлең, жыр, ақындар

Арқан болар тырналар

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1218
Нiл бояулы көктем кеп,
Аспан мөлдiр көкпеңбек.
Желбiреткен самалын
Жер одан да өткен көк.
Шық моншағы үзiлiп,
Құлпырады қырқалар.
Келедi ұшып тiзiлiп,
Тырналар, көп тырналар.
«Тыраулайды» тырналар,
Таныс бiзге сол ырғақ.
Дауыстайды балалар:
«Арқан бол!» – деп,
қол бұлғап.
Естiгендей олар да,
Қанат қағып, жайланып.
Бейне арқан болар да,
Ауылды бiр айналып.
Қос қанаты – құшағы
Көктiң жүзiн аймалап.
Алыс жаққа ұшады,
«Айдын көлдер қайдалап».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кімнен кім қорықты

  • 0
  • 0

Көршi үйде, бала мысықты
Үш жасар Нұрлан көрдi де,
Зəресi əбден ұшыпты,
Жүгiрiп маған келдi де;

Толық

Обал ғой

  • 0
  • 0

Көктемде амал торғайды
Көрсе атқан баланы,
«Мынау, мынау оңбайды» –
Деп мүйiздеп алады.

Толық

Отырмын

  • 0
  • 0

Бар кiшкентай мысығым,
Көздерiнiң қысығын!
Жұмсағын-ай жүнiнiң,
Титтəйiн-ай тiсiнiң!

Толық

Қарап көріңіз