Өлең, жыр, ақындар

Арқан болар тырналар

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1286
Нiл бояулы көктем кеп,
Аспан мөлдiр көкпеңбек.
Желбiреткен самалын
Жер одан да өткен көк.
Шық моншағы үзiлiп,
Құлпырады қырқалар.
Келедi ұшып тiзiлiп,
Тырналар, көп тырналар.
«Тыраулайды» тырналар,
Таныс бiзге сол ырғақ.
Дауыстайды балалар:
«Арқан бол!» – деп,
қол бұлғап.
Естiгендей олар да,
Қанат қағып, жайланып.
Бейне арқан болар да,
Ауылды бiр айналып.
Қос қанаты – құшағы
Көктiң жүзiн аймалап.
Алыс жаққа ұшады,
«Айдын көлдер қайдалап».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пара

  • 0
  • 0

Ұшыраттым Есендi көшеде мен,
Ұйқылы-ояу аяғын санап басқан.
– Қайда кетiп барасың таң атпастан?
–Деген едiм, күңк еттi жаратпастан.

Толық

Сылтау

  • 0
  • 0

Жарысқанда балалар,
Қосылды оған Жарқын да.
Жүгiруге жарамай,
Қалып қойды артында.

Толық

Жұман біздің жасасын!

  • 0
  • 0

Күн жайдары жаз едi,
Қайғымыз жоқ басқадай.
Ауыл маңы саз едi,
Ортасында тоспа бар.

Толық

Қарап көріңіз