Ереймен тау. Қоянды Қойтас

Қоянды Қойтас,
Қоянды Қойтас,
Қойының,
Көтере қоймас,
Қоян мен қойдың ойынын,
Ойрандап аю,
Айдаһар билеп,
Мойнына елдің жүктеген,
Заманның құнын,
Құтыртып жынын,
Сойыңа сілтеп сойылын!
Құбыжық қорқау
Құрсаған кезде даланы,
Құрыған шақта
Бабаңның айла, амалы,
Айнала таспен
Қоршалған аймақ,
Қазақты аман сақтаған,
Ереймен таудың
Табиғи қорған қамалы!
Ереймен еркін,
Көкжиек түбін көздеген,
Табиғат шебер,
Ерейтіп тегін тізбеген,
Асылдар асқақ,
Басынан бағы тайғанда,
Киелі таудың
Тасынан пана іздеген!
Қатпар да жақпар,
Бұдыр да бұжыр,
Бурадай,
Тастарың қалай
Булығып жатыр туламай,
Бедері бөлек,
Не дері бірақ белгісіз,
Басынан өткен
Аума да төкпе,
Алағай күндер бұлағай!
Үздірмеу үшін,
Күмбезді күннің күмбірін,
Түндігін түнек,
Түргеннің ұғар кім мұңын?
Тар кезең, тайғақ,
Қолтықтан найза сайғанда,
Ұландар кезген,
Саялап тасты,
Ұйлығып, үй ғып үңгірін.
Жастанып тасын,
Төсеніп арша, қынасын,
Сұңқар қияда
Саябыр тапқан,
Жаза алмай еркін құлашын,
Қажыған ерлер
Құзынан қиқу салғанда,
Қысырақ біткен
Шұңғыма түбін,
Шыңғырмай теуіп тұратын!
Батырлар имей,
Боданға басын, от кешкен,
Қызыл мен ақ та,
Кеңес те түгел кектескен,
Бастарын байлап,
Азаттық үшін ажалға,
Алысып өткен
Атаңның жайын
Әйгілер жартас оқ тескен!
Тұнжырап үнсіз,
Қорымдар қожыр тас қорған,
Арыстар жатыр,
Қарулы қолға бас болған,
Келмеске кеткен
Күндерге куә, жоқтаушы
Тас төбедегі
Қазан шұңқырлар...
Ішіне мөлдір жас толған!

---