Берлинде: Адасу мен жол табу

Ұмтылыңдар,
Көп тіл білсең, қор қылмас,
Біреу езіп,
Миларыңа бор құймас,
Деп оқытқан
Неміс тілін мектепте,
Әлі есімде,
Хенде хох пен дер, ди, дас!
Қыс қыраулы,
Қызығына батып көп,
Қардан бомбы жасап алып,
Атып кеп,
Құрбыларды
Қуып тықсақ қуысқа,
Қуанушы ек,
Бітті Гитлер,
Капут деп!
Алалық жоқ балалықта,
Бір айым,
Неміс қызға әзілдеуші ек,
Фрөйләйн,
Фраулар кеп,
Нәйн дейтін, әй, бала,
Зер гут, шөйн...
Естен шықпай жүр дәйім.
Біз ғана емес,
Бүкіл ғалам сенген іс,
Сол сенімнен
Туған үлкен сенделіс,
Капиталдың
Капитаны секілді,
Комманифест
Жазған Маркс, Энгельс.
Абай атам
Дәл аударған бейнелі,
Өлең тұнған меңзейді екен
Ой нені,
Кемісі жоқ жыр жемісі
Немістің,
Сүйіп өстік,
Гете менен Гейнені.
Тағдыр жолы
Апармайды қай тұсқа,
Оған өлшем бола алмайды
Ой қысқа,
Әкем барған
Бір заманда қарумен,
Мен де бардым
Кітап ұстап Дойтышқа!
Болса егерде ниет түзу,
Ойың шат,
Бар адаммен
Болатындай бойың шақ,
Боздақтарға
Дұға қылып Берлинде,
Өлең оқып,
Достық дедік,
Фройндшафт!
Берлин байтақ,
Кеттім бір сәт адасып,
Бір топ неміс
Келе жатыр жарасып,
Жөн сұрадым,
Заген, битте,
Ферлауфен...
Күлді бір қыз,
Жылы жүзбен, жаны ашып:
«Қазақсыз ба?
Сағындық қой сіздерді,
Арқа-жарқа,
Аңқылдаған күндерді,
Қимасақ та кең даланы,
Отанға,
Уақыт желі
Әкелді айдап біздерді!»
Қас-қағым сәт,
Талай сырды бөлістік,
Жерлестерім,
Жан сияқты ең ыстық,
Қанша заман
Жат саналған Берлинде,
Қазақ, неміс,
Құшақтасып көрістік!
Көңілінің
Шуағымен бөлісті,
Адастырмай,
Жолымды айтып берісті...
Арғы жағы тұңғиық ой,
Толғаныс,
Тағдыр солай,
Қосқан қазақ, немісті!

---