Өлең, жыр, ақындар

Атсыз өлең

  • 04.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1177
Қоямын не деп жыр атын,
Болса да мақсат анық тым.
Болса да биік мұратым,
Мен кеше сұмдық қамықтым.

Ыңылдай басып бір әнге,
Шыққан ем тойды аяқтап.
Адамдар, менің кінәм не?
Көшеде кетті таяқтап.

Не үшін соқты, кім білсін,
Жүргендер ме екен тасып шын.
О, өмір, неткен бұлдырсың,
О, өмір , неткен ашықсың.

Ақ жүрек жырдың баласы,
Содырдың болды мазағы.
Жазылар тәннің жарасы,
Жанды кім емдеп жазады?

Жалаң аяқпен қар кештім,
Туындап мұңлы жыр тағы.
Оразбайлар мен Дантестің,
Өлмепті-ау әлі ұрпағы.

Жақсылар жанды жазар-ау,
Жырлармен талай күмбірлеп.
Өмір, бір сырың - мазақ-ау,
Болса бір сырың шын құрмет.

Пендені қалмас аяп тіл,
Ол үшін сөкпес мені ешкім.
Өмірден жеген таяқты,
Өлеңнен бірақ жемеспін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неткен жанар

  • 0
  • 0

Япыр-ау, неткен жанар, неткен жанар?!
Өртейтін отқа айналып кеткен бе адам.
Түсірді-ау найзағайын жүрегіме,
Бұлттардай қақтығысып көк торлаған.

Толық

Көңілдің кейбір сәттері

  • 0
  • 0

Сырбазсыман, сыр ашып сөйлегесін,
Мен өмірден түңілем кейде, досым.
Шалғайымнан тартқандай шиебөрі,
Шөлде қалып қойғандай бейне көшім.

Толық

Ән

  • 0
  • 0

Ән бар еді,
Бір әнім,
Шынайы әнім,
Ұмытып қап әуенін мұңаямын.

Толық

Қарап көріңіз