Өлең, жыр, ақындар

Маңырақ

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1604
(Сыр сүлейі Берік Жүсіповке)

Ажалдың Айы туранда
Солынан емес, оңынан,
өлмейді Қазақ,
Өледі! —
Өлсе егер, мұңның жоғынан.
Кек болып келіп көмейге, маңырап
шыққан мұңлық үн,
Мен сені қалай жұбатып,
Жіліктей алам, құлдығым!?
Көмген соң көмбе-көмейге,
Басты алар,
Тілді кеспес деп,
Ділгірі жетпес діліме,
Содан ба, қайдам, өштес көп.
Кеткендей болып көңілдің күлкісі мұңға жамырап,
Асқардан ұшқан арқардай Маңырай берем,
Маңырақ!
Үн тамсап таныс шалғайдан мүйізім
ылғи сырқырар,
Себебі, сон-оу түпсізде —
Сенің де,
Менің жұртым бар.
Дариға, аһ...
Жоққа зар жандай,
Түбінде мұңның шындық тұр.
Шешімі ұлы Жұмбақтың...
Сыр сауып Сырдан,
Сұмдық сыр.
Маңырақ жалған маңарда
Ақырғы сыр бұл айтылған —
Алақанында Алланың Адамнан бұрын
Ай туған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

У қайтару

  • 0
  • 0

Құдай — көкте,
Мен — жердемін, жердегі —
Қаламымда тағдырымның кермегі.
Маңдайыма тұрып қалған ағып кеп,

Толық

Дантеден

  • 0
  • 0

Салт аттыдай тым шапшаң
жүрегім соқты, кештегі үн...
Бұл бұрын ойлап қойғандай
Даланың ісі ед (не істермін?!)

Толық

Ымырт

  • 0
  • 0

Түн мекені түнекке,
Серік таппай бойлаған.
Біздің ғазиз жүрекке,
Жұлдыз шашып ойнаған.

Толық

Қарап көріңіз