Өлең, жыр, ақындар

Қар жауып тұр

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 2746
Қар жауып тұр.
Қан тамады — қара қан,
Қара қанды қардың тілі жалаған.
Қан ізімен біреу ілбіп келеді, жалаң аяқ.
Қаншық тағдыр талаған.
Жалаң аяқ. Тұт жалаңаш, жалаңаш,
Тағына да, бағына да ол қарамас.
Құр сүлдерін сүйреп кіріп барады,
Кеңістіктің көмейіне — араны аш.
Тіл байлану осы шығар, жақ сынып,
Жетім қалды жер бетінде жақсы үміт.
Сұр ажал жүр аманатын Алланың,
Аман-есен адамдарға тапсырып.
Тәңір шақтап тартпаған соң бойға бас,
Сорлы пенде ертеңін еш ойламас.
...нәзік-нәзік ақ жұлдыздар мәз-мейрам,
Көңілдері бір-ақ сәттік тойға мас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сот

  • 0
  • 0

Аң — аң. Құс — кұс. Адамды — адам дегенге,
Сенейін бе! ? (Мен — төменде, ол — төбемде!)
Күнің үшін қараны әппақ дегізіп,
Қорлық болар зорлық жасау өлеңге.

Толық

Көне Тараз

  • 0
  • 0

Ниет еткен мұсылмандай намазға,
Ниет етіп ғазал төктім қағазға.
Ғасырлардың саусағында нұр шашқан,
Гауһар жүзік секілденген Таразға.

Толық

Түндегі ойлар

  • 0
  • 0

Түндегі ойлар тәтті болар бәрінен,
Жарық кезде жазған жырдың мәнінен.
Жүрегімде бүлкілдейсің бүр жарып,
Қанға түскен қызғалдақтың дәні ме ең?

Толық

Қарап көріңіз