Маңдайдағы сор екен алданғаным

Маңдайдағы сор екен алданғаным,
қол жетпейтiн Айды мен армандадым.
Тұз татиды ғұмырдың кермек дәмi,
ұқтым Тәңiр көңiлге салғанда мұң.
Сабыр керек,
не шара,
сабыр керек,
сорың бар ма,
бар сенiң бағың, демек.
Сиддхартһа секiлдi айтам саған:
“Ақиқатты шырақтай қадiрле”,– деп.
Өзегiңдi өртке орап күрсiнбе сен,
күрсiне бер,
дұшпаным күлсiн десең.
Егер болғың келмесе мәңгi бейбақ,
тәттi мұңға меймiлдеп тұрсын кесең.
Бiз бақытты боламыз,
бiлесiң бе?
Мұңы бардың бақыт бар үлесiнде.
Ғашықтардың сырына құлақ түрдiм:
менiң жазған жырларым жүр есiнде.
Дүниеде мұң бар деп қамықпа,
әлi
бiз бақытты боламыз,
анық бәрi.
Жырымды оқып,
жұбатты жiгiт қызды,
менi ұққаны олардың – сенi ұққаны.
Бiз бақытты боламыз, қалқам, әлi,
бұл жұрт мөлдiр сезiмнен нәр табады.
Екеуiмiздi де бiрге еске алады
жүрегi бар ғаламның шартарабы…
Шырағданын шындықтың көрем де бұл,
шашу қылып шашамын өлеңге нұр.
…Сендiре алған емеспiн жүрегiмдi
мұң жоқ жерде бақыт бар дегенге бiр!..

---