О, Алла, неге бүгін таң сабырлы

О, Алла, неге бүгін таң сабырлы,
Алтын нұр аймалайды моншағымды.
Қолымды сүйді сұлтан, сүйді патша,
Десті олар неге сонша ханша мұңлы?!

Тал-дарақ аймалайды жауса күнді,
Қан жұтып түн айтады қаусадым-ды.
Түсімде Тұмар берген алтын балдақ,
Қысады, қайтсем екен саусағымды?

Мен сүйген қайда кетті аппақ адам,
Жанымды жабырқатты-ау қаһ тағалам.
Жаныма бір тамшы нұр құя алмады,
Мақтаған бақ та маған, тақ та маған.

Жалғыздық, жанкештілік серігім де,
Алланың Ай, жұлдызы бөрігімде.
Махаббат бұйырмаған аппақ Зайда,
Тұмардың сарбаз болды шерігінде.

Шөлдейді жаңбырға да, жасынға адам,
Жоқ боп тұр, жұбататын қасымда жан.
Көктемде көп жылайсың, көкірегім,
Ынтызар, іңкәрлығы басылмаған.

---