Қоңыр күз

Сол баяғы күйкi тiрлiк бiтпейтiн,
Қара кемпiр қараша үйiн құт дейтiн,
Қара ұлы келген басып Ауғанды,
Қара көз қыз кеткен қашып күтпейтiн...
Қара кемпiр сағынады қара ұлын:
«Кұдай жар боп, аман жүрсiн жарығым,
Қан майданнан келе салып, асығыс
Қала кеттi оқимын деп нау ұлым».
Аспан көкте төңкерiлiп ыстық күн,
Ақша бұлттар түтiндей мүштiктiң.
«Өкпесiнiң дертi қысып кетпей ме?»
Өкпек желi соғып тұрды түстiктiң...
Қара жонға бiрде түсiп, бiр шығып,
Қозы-лағын iздер кемпiр ұмсынып,
Күйi кеткен коңыр күздiң күн суып,
...Күйкi тiрлiк, сол баяғы тiршiлiк.

---