Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық және мен

  • 26.08.2020
  • 0
  • 0
  • 960
Сағыныш түсі, тағы да аздап таң суық,
Құлагердейін құлаштауыма қамшы көк.
Көздері жанған үкідей сенен қорқамын
Үзіліп түсер тамшы боп.
Көзге көргісіз түнекті сүйем сендегі
Ал сенің барың жалқылықтарға ем бе еді?
Құдайдың бәрін құдай ететін сиқырың
Адам еткен бе пендені!?
Ей, шерлі ғалам, қиянат жаса у ұсын
Мекендеп жүрсем жүректің жалғыз қуысын.
Адамзат білер ең ұлы гимн – жалғыздық.
Және де менің туысым.
Жаһанда саған табылмас сірә,күш теңдер
Түсім де емессің үш ұйықтағанда үш көрген.
Қосыла шырқап қайтам ба деп ем әніңді
Көшеде тағы ішкендер!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматыдағы алғашқы өлең

  • 0
  • 0

Нұр шашылған пейілдерден қаштың ба?
Қыр астың ба? Жыр астың ба?
Қайда сенің ұзақ күткен өлеңің –
Өміріңнен әдемірек әлемің...

Толық

Шық әлем

  • 0
  • 0

Дүлейдей борандағы қақырап төніп,
Жоғалып кетем табылмай түзге асам да.
Күздегі сағыныш тектес жапырақ болып
Сен мені ізде сонда.

Толық

Алагеуімдегі ауыл

  • 0
  • 0

Аспан тағы алақанға гүл берді
Бура бұлттан бұлдыр-бұлдыр мұң көрдім.
Найзағайлар жарқ еткенде, нәтінен
Нәзік жырға қолқа салып үлгердім.

Толық

Қарап көріңіз