Өлең, жыр, ақындар

Тәңір сені жаратпаған пенде етіп

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 584
Тәңір сені жаратпаған пенде етіп,
Тірлігіңде көп кездесті кем-кетік.
Көз аңғары зіл тартады құдайдың,
Қойғаны әттең қойыртпаққа шөлдетіп.
Асық жатыр арманыңды айғақтап,
Бір-ақ түнде жетесің ғой айға аттап.
Бір-ақ сәтте күл-парша боп күйрейсің,
Пейіліңнің өтеуі бұл қайда әппақ?
Сөз сөйлеуге жарамадық жұмбақтап,
Ән салды інің: «... құйрық-жалсыз ...»
Тым қатты-ақ ...
Қасіретті жүрегіңе сіңдіріп,
Қобызыңды қойыпсың ғой құндақтап.
Қалжыңдадың, езу тартты зайыбың,
Ниетімен жуатындай «айыбын».
Күлкісінде бары да анық шер-нала.
Жасырғанмен сырт көздерден уайымын.
Күшігендей шоңқимашы шөмиіп,
Түзде қалған тынбайды ұлып көңіл ит.
Қарқара кеп қосылады жан, бәтір,
Талағыңда болмаған-ау тегі бит.
Босағаңа барып талай бата үйдік,
Танытпады тәңір бірақ сақилық.
Құдай – жалғыз ...
Сен – жердегі құдайсың ...
Бұтақ бермей, ғұмыр берді бақилық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлы анаға мұң

  • 0
  • 0

Қанатын жайса Тайбуырылыңа
Ендік тар,
Жорыққа мінер батырдың аты сен құптар.
Жүйріктік біткен

Толық

Тана көзің мөлдіреп, жас тамады

  • 0
  • 1

Тана көзің мөлдіреп, жас тамады,
Тоты көңіл бұйығып, пәс болады.
Сүдініңде сұлулық сұқтандырар,
Елестетер қылығың жас баланы.

Толық

Жабыңқылау жаңбыр жауған сүркей түн

  • 0
  • 0

Жабыңқылау жаңбыр жауған сүркей түн,
Қара бұлты ақ сәулені бүркейтін.
Ми шағатын шарқая үнді найзағай,
Жаңбырдан соң қаптап кетті шіркей тым.

Толық

Қарап көріңіз