Өлең, жыр, ақындар

Құбылыс бар

  • 26.08.2020
  • 0
  • 0
  • 932
Елесіңмен, қоштасқанда өзіңмен,
Шығыс жақтан көгілдір нұр сөнбеген.
«Ұмытпаймын» дедің жалғыз сөзіңмен,
Бірақ өзім айтқаныңа сенбегем.
Берілетін өмір бар ма қосымша,
Бүгін-жақын, ертең-алыс, әрқалай.
Бұл дүниеде мен неліктен осынша,
Бір қателік жібергенмін байқамай.
Кейде өзім қайран қалам бірақ та,
Құбылыс бар өзгермейтін сол маңда.
Сол бір жерден ашылады кітап та,
Сол бір жерде тоқтағандай жылдар да.
Бар ғой мына сөздерде де терең мән,
Білмеймін тек қашан көзім жетерін.
Жүрек-тастан жаратылды деген жан,
Білген шығар оның оттан екенін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жырым оны атйпаса, кім айтады?

  • 0
  • 0

Ақын деген лайық боп шын атыма,
Мен өзімнің сүйендім қуатыма.
Қолын бермек түгілі құз шетінде,
Біреулер дайын тұрды құлатуға.

Толық

Өлеңім, асыл текті Фараондай

  • 0
  • 0

Біреудің тіреп тұрған ағасы бар,
Теңізге шықса бірге ала шығар.
Біреулер өсек айтып күнін көрер,
Оны айтпаса аузына жара шығар.

Толық

Шындықты іздеп

  • 0
  • 0

Қара аспан түйе берсін қабағын,
Шындық іздеп жолға шықтым қарағым.
Жазылатын емес орман өссе де,
Орнына мына ескі жараның.

Толық

Қарап көріңіз