Өлең, жыр, ақындар

Ештеңе етпес күн суығы, күн ыстығы

  • 26.08.2020
  • 0
  • 0
  • 1852
Ештеңе етпес күн суығы, күн ыстығы,
Ұғу керек жаныңмен дұрыс мұны.
Ойлағаным өмірде алдыменен,
Отанымның, елімнің тыныштығы.
Сүңгіп кетсем қараңғы ой-тұманға,
Мойнымдағы үзілер бой-тұмар да.
Ойран-топан боп жатса бұл дүние,
Өлең жазып осылай отырам ба?
Залымдардан айқай сап ұрандаған,
Қу түлкіден құйрығы бұлаңдаған.
Сақта елімді соғыстан, қасіреттен,
Сұрағаным сол болсын бір Алладан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Махаббаттың келуі

  • 0
  • 0

Махаббатсыз...
Ауыз бармас айтуға да,
Күн шығып,
Қараңғыда ай туа ма?

Толық

Жырым оны атйпаса, кім айтады?

  • 0
  • 0

Ақын деген лайық боп шын атыма,
Мен өзімнің сүйендім қуатыма.
Қолын бермек түгілі құз шетінде,
Біреулер дайын тұрды құлатуға.

Толық

Құбылыс бар

  • 0
  • 0

Елесіңмен, қоштасқанда өзіңмен,
Шығыс жақтан көгілдір нұр сөнбеген.
«Ұмытпаймын» дедің жалғыз сөзіңмен,
Бірақ өзім айтқаныңа сенбегем.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар