Өлең, жыр, ақындар

Неткен қайғы, неткен мұң

  • 28.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1113
Неткен қайғы, неткен мұң,
Жан жүйкемдi жүндей түткен өткен күн.
Баяғыда осы ауылдан мұңайып,
Елден жырақ қайғы арқалап кеткенмiн.
Өзiмдi iздеп кетпесiме болды ма,
Қу көкiрек шерге қайта толды ма.
Маған тағы не дер екен тыңдайын,
Менi алысқа алып кеткен жол мына.
Сол баяғы он алтыншы көктемнiң,
Сұлулығын жалғыз iздеп кеткенмiн.
Сенi кейде сағынамын есiме ап,
Жан жүйкемдi жүндей түткен өткен күн.
Әлi ешкiмге айтқан жоқпын сырды бұл,
Көз алдымда тұрды көктем, тұрды гүл.
Қара түнде оянып ап ұйқымнан,
Өзiңдi ойлап отырамын мұңлы қыр.
Сырын ұғам деп кетiп ем ғаламның,
Мен де бәлкiм мұңлы жыр боп қалармын.
Жалғыз тұрмын, азынайды суық жел,
Моласында менiң ғазиз анамның.
Айта алмадым оралмаймын, күтпе деп,
Өкпе-нала көкiрегiмде түк те жоқ.
Менi өсiрген қайран ауыл артымда,
Көз ұшында қала бердi-ау нүкте боп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қолдаушысы Алаш атты рухтың...

  • 0
  • 0

Беу Астана,
алтын ордам,
көкорай бел,
көк кiлем,

Толық

Есіл жылдар

  • 0
  • 0

Өткеннiң алуан түрлi сұрақтарын,
Жасырдың неге менен қыраттарым.
Өкпелеп қалған қыздай үнсiз ақты-ау,
Сыбырлап сыр айтатын бұлақтарым.

Толық

Үлгермедім

  • 0
  • 0

Айналғанмен жырыма гүлдер менің,
Мінезімді өзгертті-ау күндер менің.
Тау қопарам деп едім жас кезімде,
Жылдар өтті, мен бірақ үлгермедім.

Толық

Қарап көріңіз