Өлең, жыр, ақындар

Біз гүл едік

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан байланып,
Қосақталып
Бір қазықтан кетпеген.

Обалың не –
Бірдей қатар дүзедік,
Махаббаттан
Жүз тіріліп, жүз өліп.

Ығы-жығы Жәрмеңкенің төсінде
Сырнайлатқан
Сырбаздарың біз едік.
Тауға қарап

Ақша бұлттар көшкенде,
Дария бойлап,
Ақ қайықтар ескенде,
Біз екен – деп

Ойлап қалам елегзіп,
Я - сен – деп
Қоштамайды еш пенде.
Тек төбемнен

Жауып өткен ақ нөсер –
Мұнда сенің
Жас мінезің бар десер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеті емес, жетпіс шығар

  • 0
  • 0

Жеті емес, жетпіс шығар су дегенің.
Естимін күндіз-түні гулегенін,
Бұл таулар осыншама селдетпесе,
Білмедім дала қайтіп күн көрерін.

Толық

Жаздың жалпақ жазығында яки ақбоз аттың жалында

  • 0
  • 0

Ақбоз атым, келші бермен,
Келші, жүйрік мерейім,
Жез тұяғың жер сімірген,
Бүтін бе екен, көрейін!

Толық

Алматы кеші

  • 0
  • 0

Бас айналған еңбектің қарқынынан,
Білек қызып, кеуде ысып, алқынып жан,
Зырылдаған тірліктің доңғалағы
Адам күшін бойына тартып жылдам.

Толық

Қарап көріңіз