Өлең, жыр, ақындар

Біз гүл едік

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан байланып,
Қосақталып
Бір қазықтан кетпеген.

Обалың не –
Бірдей қатар дүзедік,
Махаббаттан
Жүз тіріліп, жүз өліп.

Ығы-жығы Жәрмеңкенің төсінде
Сырнайлатқан
Сырбаздарың біз едік.
Тауға қарап

Ақша бұлттар көшкенде,
Дария бойлап,
Ақ қайықтар ескенде,
Біз екен – деп

Ойлап қалам елегзіп,
Я - сен – деп
Қоштамайды еш пенде.
Тек төбемнен

Жауып өткен ақ нөсер –
Мұнда сенің
Жас мінезің бар десер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Домбыра

  • 0
  • 0

Шабытты, шапшаң, мінезді
Сонау бір жігіт шағында,
Шебер-ақ екен бұл өзі
Домбыра баптап шабуға.

Толық

Жазған жырым

  • 0
  • 0

Жазған жырым, - жалғыз далам,
өзге емес,
Қырымда да, Хиуада да көзге елес.
Елімді мен еркіндіктей сағынып,

Толық

Әнші

  • 0
  • 0

Қарт әнші отыр тойда қырау қабақ,
Кешегі кеудесіне мың ән қамап,
Өткізіп көмейінің көпірінен,
Шығарған шыңнан жонып шынардай-ақ.

Толық

Қарап көріңіз