Өлең, жыр, ақындар

Біз гүл едік

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан байланып,
Қосақталып
Бір қазықтан кетпеген.

Обалың не –
Бірдей қатар дүзедік,
Махаббаттан
Жүз тіріліп, жүз өліп.

Ығы-жығы Жәрмеңкенің төсінде
Сырнайлатқан
Сырбаздарың біз едік.
Тауға қарап

Ақша бұлттар көшкенде,
Дария бойлап,
Ақ қайықтар ескенде,
Біз екен – деп

Ойлап қалам елегзіп,
Я - сен – деп
Қоштамайды еш пенде.
Тек төбемнен

Жауып өткен ақ нөсер –
Мұнда сенің
Жас мінезің бар десер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аврора

  • 0
  • 0

Көрдім мен, өзімді өзім алып барып,
Қараймын аң-таң қалып, анық танып,
Қасымда тұр бәрі де кәдімгідей,
Бала жастан оқыған барлық тарих.

Толық

Жақсы бір сапар басталмақ

  • 0
  • 0

Жақсы бір сапар басталмақ,
Пейілі дүние болар кең,
Үміті елдің аспандап,
Ереді бірге солармен.

Толық

Ауылым

  • 0
  • 1

Торғайдың сонау көне қаласынан
Көп емес, он шақырым шамасынан.
Шығатын Қостанайға қара жолдың
Сағымды орын алған сағасынан.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар