Өлең, жыр, ақындар

Біз гүл едік

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан байланып,
Қосақталып
Бір қазықтан кетпеген.

Обалың не –
Бірдей қатар дүзедік,
Махаббаттан
Жүз тіріліп, жүз өліп.

Ығы-жығы Жәрмеңкенің төсінде
Сырнайлатқан
Сырбаздарың біз едік.
Тауға қарап

Ақша бұлттар көшкенде,
Дария бойлап,
Ақ қайықтар ескенде,
Біз екен – деп

Ойлап қалам елегзіп,
Я - сен – деп
Қоштамайды еш пенде.
Тек төбемнен

Жауып өткен ақ нөсер –
Мұнда сенің
Жас мінезің бар десер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ленинград жырларынан

  • 0
  • 0

Келдім мен тоғыз болмай, қызметкердей,
Мың келіп бұрын буған, мың кеткендей.
Ағылған адамдардың әр қайсысы,–
Бүгінгі атқаратын міндеттердей.

Толық

Жамбыл Жабаев

  • 0
  • 0

«Тоқсан тоғыз жыл жасап Жамбыл өткен», —
Әлем соған таң қалып әңгіме еткен.
Тоқсан жылдай аулына белгілі боп,
Тоғыз жылда дүниені дүбірлеткен.

Толық

Дария суреті

  • 0
  • 0

Жаяу жүріп кең көше Бегілікпен,
Жерге жетсең қаланың шегі біткен.
Ақ теректер судырлап қарсы алады
Арулардай алдыңнан сені күткен.

Толық

Қарап көріңіз