Торғай толқыны

Сүйікті Торғай,
Сүтіндей болған анамның,
Осынау жаста
Арнадым өлең саған мың.
Ең үлкен менің
Дастаным жазған — өзіңсің,
Атыңды жырдан
Тастамай жүрген балаңмын.
Солардың бәрін
Томдарға кейін жинаймын,
Жинап бір әкеп
Өзіңе ғана сыйлаймын.
Жылдардың қиын,
Жылдардың жақсы — куәсі
Тастауға оның
Қиқымын дағы қимаймын.
Қырық бес жылдай
Тамырда соққан қаным бар,
Сол қанда сенің
Тірлігің менен нәрің бар.
Ажырап сенен
Алыста жүрген бір толқын
Өзіңе тартқан
Өзіндей қуат,
әлім бар.
Бұрқырап сендей
Аспанға кейде шапшимын,
Шабақтай алтын
Сәулесін күннің қақшимын,
Әрине, менде
Қасиеті де бар шығар
Бір кезде сенің
Жағаңа тіккен жақсы үйдің.
Толқыны Торғай,
Өзгеше сенің даңқың бар,
Суыңнан ішкен
Ақындар менен батырлар,
Тартам деп саған
Салды ғой талай қиғылық,
Басыңнан өтті
Тарихи талай толқындар.
Сондықтан сенің
Толқының десе — көп мән бар,
Өмірдің өзі
Толқынға ұқсап аққан дәл,
Заманның күші,
Жаңаның ісі — бәрі де
Толқын боп тулап
Жағадан тыныс тапқандар.
Толқысаң Торғай,
Төсіңнен туған сол толқын,
Өмірдің мынау
Ағысы болмақ көк жойқын.
Даланың мынау
Бақыты болмақ тасыған,
Қаланың мынау
Келбеті болмақ ақ жарқын.
Толқының сенің —
Қырларда туғаң ақ қырман
Миллиард пұдты
Балуан қолмен лақтырған,
Толқының сенің
Мыңғырған төскей — төрт түлік
Жұлдызды шопан
Ерлерге баптап бақтырған.
Толқының сенің —
Өлеңнің, күйдің шумағы,
Дәуірдің үні,
Өмірдін, шаттық думаны,
Маржаның сенің —
Республика таққан ордендер,
Жарқырап тұрған
Алқызыл біздің тудағы.
Мен солай ұғам,
Ұғымда қандай олқым бар?!
Жаныма менің
Жарасқан сен - деп шалқулар!
Өлеңнің атын,
Кітаптың атын өзің — деп
Қоюға менің
Сондықтан бүгін хақым бар.

---