Өлең, жыр, ақындар

Билік пен халық

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1254
Әйтеуір бір өкпе-наз барша адамда.
Шынында қу тірліктен шаршаған ба?
Аянышты халдері, нөпір жұртым,
Жетеміз ба деп жатыр, аңсағанға,
Шынында мына жұртым шаршаған ба?!
Қара жер дүмпуіндей, дүбірбелеңнен,
Ауық- ауық шерлі жұрт күңіренген.
Кешегі ерлер қайда басу айтар,
Батасын неге алмайды, бүгін елден?!
Мәселе көп білемін, қордаланған.
Айырылып қалмайықшы, қолда бардан.
Ана менен баладан аяған пұл,
Құрып неге кетпейді одан әрман.
Бір кем дүние,
Несіне өкпелісің?
Жаңбыр болып сілкінсін, көк төгілсін.
Қадіріңді түсінер перзентің ем,
Ана жүрек,
Жерде емес, көктемісің.
Ұғынбай ақ
Атаулы көмегіңді,
Он бір бала бейнеті, көне білді.
Тауқыметін көтеріп, жөнеп кетті,
Жадына сіңіріп ап өлеңімді.
Өркендету үшін де өнеріңді,
Баптап тұру керек қой өреніңді.
Билік те бөтен емес, өз балаң ғой,
Ал халқым,
Тоқтатайын өлеңімді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ешкім емшек бермейді жылағанмен

  • 0
  • 0

Ешкім емшек бермейді жылағанмен,
Жаман тазы түлкі алмас, сынағанмен.
Жығылғанда бір тұрып кетеді екен,
Болмашыға сүрініп құлағанмен.

Толық

Түнді сүйем, түн дегенің тыныштық

  • 0
  • 0

Түнді сүйем, түн дегенің тыныштық.
Ұйықтасайшы- дейді әйелім, ұрыстық.
Құшағыңда отқа еріп кетпейін,
Маған деген шын сезімің, тым ыстық.

Толық

Жан-жарыма сыр

  • 0
  • 0

Ойға баттым,
Әуреледі шабытым.
Қатты кеттім, білемін-ау тағы тым.
Бірде түзу,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер