Өлең деген өсекші, тыңда мұны

Өлең деген өсекші, тыңда мұны,
Жұртқа жайып жүреді сырларымды.
Жан дүниеңді ақтарып тысын сөгіп,
Өзгеге жеткізеді мұңдарыңды.
Болсын деймін жан дүнием жұмбақ әлем.
Сынау үшін керек қой, сынға дәлел.
Өзімді өзгелерге сатып жүрген,
Шыңғырады ішімде құндақ өлең.
Енді мен сырларымды жасырамын.
Қай жаққа, қайда, неге асығамын?!
Тұралап қалғаныңда, мұңға жыққан,
Кімге керек, жылауық жасық әнім.
Ажыратып достарды, қасыменен.
Жүретін жан едім ғой, басыменен.
Сезімнің құлы болып, зарлап жүрер,
Жазбаймын деп шештім мен жасық өлең.
Солай шештім, тіктеймін бойымды мен.
Көп жанның ниеті мен ойын білем.
Қазаң болса, қасыңнан табыламын,
Жібермеуге тырысам, тойыңды – мен!
Жыларман боп, жасып бір аза мұңға.
Сән мәрте рет шыдадым азабыңа.
Боркемік боп өзімді жарға жықпай,
Қызмет етейінші қазағыма!

---