Өлең, жыр, ақындар

Бір әріптің кесірі

  • 01.11.2020
  • 0
  • 0
  • 932
Үй маңынан шеткері
Тұрған берік байлауда
Бесті атымды ерттедім,
Бармақшы боп жайлауға.

Тыпыршумен тұр бесті.
«Түсіп қалам жолдан» деп,
Атыма кеп міңгесті
Інім менің Қорғанбек.

Тастақ жерге аяңдап,
Желіп алып құмақта,
Сай бойына аялдап,
Шықтық, міне, қыратқа.

Жарысамын желменен,
Ұзақ жүріп шаршаман.
«Мықтап ұста сен менен, –
Ініме айттым, – ал шабам!»

Көзге жасым түйіліп,
Бір шауып, бір желемін.
Атқа қамшы үйіріп,
Құйғытып мен келемін.

Шалғын жайып кілемін,
Дегендей бір ойнай кет.
Басты айқайға, міне, інім.
«Ойбай! Ойбай! Ойбай!» деп.

Іркес-тіркес жол деген,
Сақтанып-ақ жатқанбыз.
Ор кеп кесе-көлденең,
Мұрттай ұштық аттан біз.

Күш жия алмай бойға әлі,
Отыр жылап Қорғанбек.
Сөйтсем,
Оның «ойбайы» –
Айтқаны екен «Ор бар!» деп.

Жүр қазір де есіріп,
Енді інімді ертпеспін.
Бір әріптің кесірі –
Төсек тарттым төрт-бес күн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бірқазан

  • 0
  • 0

Тұмсығын көр түйреген,
Қарадым мен нақ барлай.
Бейне ұзын инемен,
Балықты егіп жатқандай!

Толық

Құрқылтайдың ұясы

  • 0
  • 0

Есік жасап төр жақтан,
Шегесіз нық орнатқан
Құрқылтайдың ұясы
Аумайды екен қолғаптан.

Толық

Екінші суайт (І)

  • 0
  • 0

Көпшіліктің алдында,
Бұлтқа шығып алдым да,
Дәнекердің ұшқынын
Айналдырдым жаңбырға.

Толық

Қарап көріңіз