Өлең, жыр, ақындар

Бір әріптің кесірі

  • 01.11.2020
  • 0
  • 0
  • 922
Үй маңынан шеткері
Тұрған берік байлауда
Бесті атымды ерттедім,
Бармақшы боп жайлауға.

Тыпыршумен тұр бесті.
«Түсіп қалам жолдан» деп,
Атыма кеп міңгесті
Інім менің Қорғанбек.

Тастақ жерге аяңдап,
Желіп алып құмақта,
Сай бойына аялдап,
Шықтық, міне, қыратқа.

Жарысамын желменен,
Ұзақ жүріп шаршаман.
«Мықтап ұста сен менен, –
Ініме айттым, – ал шабам!»

Көзге жасым түйіліп,
Бір шауып, бір желемін.
Атқа қамшы үйіріп,
Құйғытып мен келемін.

Шалғын жайып кілемін,
Дегендей бір ойнай кет.
Басты айқайға, міне, інім.
«Ойбай! Ойбай! Ойбай!» деп.

Іркес-тіркес жол деген,
Сақтанып-ақ жатқанбыз.
Ор кеп кесе-көлденең,
Мұрттай ұштық аттан біз.

Күш жия алмай бойға әлі,
Отыр жылап Қорғанбек.
Сөйтсем,
Оның «ойбайы» –
Айтқаны екен «Ор бар!» деп.

Жүр қазір де есіріп,
Енді інімді ертпеспін.
Бір әріптің кесірі –
Төсек тарттым төрт-бес күн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жылқышы туралы аңыз

  • 0
  • 0

Ер мінезді, жайлы, өңді,
Жоқ ойында елді арбау.
Ертеде бір бай болды
Қоныстанған кең жайлау.

Толық

Ми

  • 0
  • 0

Еріп жолдас – жорама.
Жастай әуен, күй кештім.
Мисыз адам бола ма,
Ұмытпайды «ми–ді» ешкім.

Толық

Әділдік

  • 0
  • 0

Жау жағадан алғанда,
Ел бүлінбей қалған ба?
Ен далада жүретін,
Қашты маңнан аңдар да.

Толық

Қарап көріңіз