Өлең, жыр, ақындар

Опық

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 660
Тау, даласы махаббатқа нағыз бай,
Сағынышы тірі адамға құяр бақ.
Хикаясы бір бітпейтін аңыздай,
Мен жатамын сол қыстақты қиялдап.
Сенің балдай үмітіңді жұмбақтар,
Күміс шашқан нәзік күлкің назды тым.
Қара торғын мақпалымен құндақтар,
Шіркін, қандай сұлу еді жазғы түн!
Шексіз тұнық іңкәрліктен бақ тауып,
Талқандаушы ек жазмыштың үкімін.
Барлық сырды көзбен ғана ақтарып,
Сөйлетуші ек жүректердің лүпілін.
Үзілді де шаттығымның соңғы әні,
Құлай бердім...
Тұрдың қарап көз алмай.
Амал қанша осалдығым сондағы,
“Сүйем” дегем үнсіздікке төзе алмай.
Жан сырыңды көзбен айту биік-ақ,
Ей, махаббат,
Мені жылдам өлтірші.
Сол бір сөзді жанарына құйып ап,
Кеткен алып тым асығыс жел тыңшы.
Пенде бар ма бұл күнәдан тазарған?
Көңілімнен кетер емес бір үрей.
Мен осылай жеңілгенмін ажалдан,
Өзімді өзім ұстап беріп тірідей!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шұғылалы нұрға бөлеп ақпанның

  • 0
  • 0

Шұғылалы нұрға бөлеп ақпанның,
Мұз үстінде сарқыларын төзімнің,
Оттан ыстық болатынын ақ қардың,
Қыста жылы болатынын сезімнің...

Толық

Тоқташы желікпе жел құйын

  • 0
  • 0

Тоқташы желікпе жел құйын,
Тынышымды кетірген қай зарлы ән?!
Айта алмай жанымның шер күйін,
Келемін гүл кешіп...

Толық

Мұзқаракөк

  • 0
  • 0

Ақбозүйге жинап кілең жастарды,
Керім жайлау,
Керемет кеш басталды.
Тарттық солай өңшең сері бозбала,

Толық

Қарап көріңіз