Өлең, жыр, ақындар

Бір жолдастың сыры

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 766
Лапылдаған осы мен өрттімін бе,
Арыстандай ыңранған дерттімін бе?
Шыға келер майданға ат ойнатып,
Сөз семсерін суырған серттімін бе?
Неге менен кей адам қаймығады,
Жау көргендей жүрегі шайлығады?
Неге, неге тілейді күбір-күбір,
Күн тууын басыма айнымалы?
Неге өсекпен жанымды жаралайды,
Неге ізімді аңдиды, алалайды.
«Дос» дегенім болыспай, бұқпантайлап,
Неге, неге жазықсыз табалайды?
Шатқалаңда жол таптым естілікпен,
Сүйенішті көп көрдім көпшіліктен.
Жаңалықтың бас идім жалауына,
Коммунисше сайысам ескілікпен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Офицер

  • 0
  • 0

Панфиловтың офицері –
Момышұлы Бауыржан.
Солдаттың бар қайғы-шері
Қабағынан танылған.

Толық

Жанр сыры

  • 0
  • 0

Келмес жоқ жамбасыма оң, сірә, жанр,
Жазамын жыр, прозам болса жауыр.
Шартаққа ұшқыр тартар бәйге бозды,
Тойшы жұрт ұшқырды емес, бозды таныр.

Толық

Дерт

  • 0
  • 0

Жүректің дерті тілімде,
Өлсем де сайрап өлемін.
Жоқтаса болды түбінде,
Ғашығым мені – өлеңім!

Толық

Қарап көріңіз