Өлең, жыр, ақындар

Ғашықтар

  • 23.12.2020
  • 0
  • 0
  • 651
Жер-егісті суарып диқан-аспан,
Найзағайдың жарқылы ұйқымды ашқан.
Түні бойы гүрілі маза бермей
Жайым мынау жүзімнен сиқым қашқан.
Деп менің осы ғана еңсемді езген,
Көңілсіздік себебін көрсем күзден.
Табиғатқа болар-ау сөзім обал,
Ұят және ағаш пен өр теңізден.
Өйткені әуес олар жаңбырына,
Әу бастан жазған тәңір тағдырына.
Жалғыз ғана өзім деп ойлап па едің,
Көзін ілмей атырған таңды мына?
Таң демекші, Күн, сен де ғашықсың ба?
Жердің бетін өбуге асықтың ба?
Түн түнегін түрдің де нұрландырдың,
Шыға сала шуағың шашып қырға.
Махаббаттың мекені – ашық аспан,
Көгінде самғар өңкей ғашық құстар.
Кейбірі туған жерден жылу іздеп,
Бір тобы барады әне қашып қыстан.
Жел де сәнін сүйеді сұлулықтың,
Енді мен барлығының сырын ұқтым.
Табиғат та өзіммен мұндас екен,
Басында білместікпен ұрыныппын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сезім аксиомасы

  • 0
  • 0

Аксиома – дәлелдеуді қажет қылмай, ғылыммен
Фигуралар қасиетін көрсететін тұжырым.
Мендік сезім дәл осындай,
жеткізе алман тіліммен,

Толық

Ақындарда дос болмайды

  • 0
  • 0

Ақындарда дос болмайды пендеден!
Күлер бәлкім сандырақ деп
Бұл сөзіме сенбеген,
Ол үшін де мен ешкімді тергемен.

Толық

Кеудемнен қуатты үміт тұғыр алды

  • 0
  • 0

Кеудемнен қуатты үміт тұғыр алды,
Шаштың кеп шуақ қылып шұғылаңды.
Ғайыптан кезіктің де тарам-тарам
Бағыттан көрсеттің сен құбыламды.

Толық

Қарап көріңіз