Өлең, жыр, ақындар

Жазу

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 644
Әлем кітапқа кіруге ұмтылып тұрады.
П.Малларме.

Кеудемді көмкергем арманмен,
Ақтарсам бола ма қажеті?
Есімде мектепте, балдәурен,
Содан соң...
Қабырға газеті.
Айына бір рет шығатын,
Тиражы болса да бір дана.
Ел жоқта жайлап кеп тұратын
Өз-өзін оқуға бір бала.
Өлеңге ғашықпын.
Шын!
Неге?
Ол десе қалмайды ес менде.
Шатпақтап жазушы ем бірдеңе,
Алтыншы класқа көшкенде.
Әлі де жадымда, жадымда
Томпиған момақан қоңыр ұл.
Балалық айналған сағымға,
Көңілде сағыныш шөлі құр.
Есте жоқ балалық өлеңі,
Өлең көп, өнбеген ісім көп.
Сол ұл тек түсіме енеді,
Қағаздан қатырған мүсін боп.
Мүсінге қарауға жасқанам,
Санамды сарнауық күй жайлап.
Кеудесін кірлетіп тастаған,
Жалғанның жазуы шимайлап.
Шимайдан тазартқым келеді,
Келеді қағазға жан бергім.
Мүсін тек өртеніп өледі,
Сол түсті бір емес сан көрдім.
Күлді ұстап көзіме сенбеймін —
Со мүсін, со газет, со бала.
Ел жоқта шерленіп жерлеймін,
Кітаптан қаланған молаға.
Кеудемді көмкерем арманмен,
Өртенем түсімді түсінбей.
Жалғасып кетемін жалғанмен
Өзім сол қатырма мүсіндей...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күпірлік

  • 0
  • 0

Сен өлген күні —
Жек көрер жұрттың күн-түні теңелген күні —
Ақтамақ ару отырар алқымнан алып,
Қыпша бір белін қынаған кемер белдігі.

Толық

Күн мен түн

  • 0
  • 0

Дүниенің бір шетінде сен жүрсің,
Дүниенің бір шетінде мен жүрмін.
Мені көріп сүйсінердей ел бір күн,
Сені көріп күрсінердей тең құрбың.

Толық

Көктемді сағыну

  • 0
  • 0

«Көктем, мен сені сүймейтін болдым...»
Бағдат Мүбәрәкұлы.
Арылғалы қанша жыл бір әдеттен –
Сезім суып кеткен-ді сірә, көптен.

Толық

Қарап көріңіз