Өлең, жыр, ақындар

Шайтан ағаш

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 614
“Қара да беріш қайың боп” қаттым,
нала-сырды еміп желегім.
Сазды жер сор боп, уайым-батпақтың
жағасында өніп келемін.
Сары да жалқын жалғыз Күн қақтап,
Аңқа кептірген аңызақ.
Сабырдан сарай салғыздың, батпақ,
Бізге енді достың бәрі жат.
Түнек те тұл түн жұтап, тарыға,
қап-қара өңі жерге еніп,
өксісе — сидаң бұтақтарыма
түнейді перілер келіп.
Төріне көшсе тірі ұлыс көрдің,
Сор түртсе сесіне кіріп.
Іргесін қымтап ібілістердің,
Мен келем өсіп — өкініп...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шатырша

  • 0
  • 0

Шатырша...
Жапан түзде жауын қырған батырша,
Қажып-талып, мұнартып тұр, қайтейін,
соны көрген жүрегімді, аһ ұрса.

Толық

Кертолғау

  • 0
  • 0

Жаздың да соңғы Күні ұшты көкке
салыңқы салқын жымиып.
Тақалды уайым-қылыш жүрекке,
қолқада толқын тұр ұйып.

Толық

Алтуайт

  • 0
  • 0

Нартымен өртей салып мұң-қапаны,
Тұсынан Алтуайттың Күн батады.
Ымыртта күнбатыстан көшкен сәуле,
Маған бар көне шерді жырлатады.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар