Өлең, жыр, ақындар

Шайтан ағаш

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 632
“Қара да беріш қайың боп” қаттым,
нала-сырды еміп желегім.
Сазды жер сор боп, уайым-батпақтың
жағасында өніп келемін.
Сары да жалқын жалғыз Күн қақтап,
Аңқа кептірген аңызақ.
Сабырдан сарай салғыздың, батпақ,
Бізге енді достың бәрі жат.
Түнек те тұл түн жұтап, тарыға,
қап-қара өңі жерге еніп,
өксісе — сидаң бұтақтарыма
түнейді перілер келіп.
Төріне көшсе тірі ұлыс көрдің,
Сор түртсе сесіне кіріп.
Іргесін қымтап ібілістердің,
Мен келем өсіп — өкініп...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күн мен түн

  • 0
  • 0

Дүниенің бір шетінде сен жүрсің,
Дүниенің бір шетінде мен жүрмін.
Мені көріп сүйсінердей ел бір күн,
Сені көріп күрсінердей тең құрбың.

Толық

Қарағаш

  • 0
  • 0

Толғана алатын,
Таңғала алатын менен гөрі
Қарағаш Аллаға жақын.
Өйткені, ол бұтағын көкке жайып,

Толық

Бұқпа өзені

  • 0
  • 0

Шулы шаһар астымен тынып ағып,
Толқи алмай, ыңырсып, ыңыранып.
Жатыр Бұқпа көктемде көсілместен,
Тас қаланың баурына бұғып алып.

Толық

Қарап көріңіз