Өлең, жыр, ақындар

Күн мен түн

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 900
Дүниенің бір шетінде сен жүрсің,
Дүниенің бір шетінде мен жүрмін.
Мені көріп сүйсінердей ел бір күн,
Сені көріп күрсінердей тең құрбың.
Жастық қалды, жанарында мөлдір мұң...
Дүниенің бір бөлігін Күн сүйді,
Түн иегін Айға сүйеп сыңсиды.
Күнді сүйіп жарты ғалам тыншиды,
Түн түршігіп, шық боп жасы ыршиды.
Дүниенің бір шетінде таң күліп,
Түн көшеді көкжиекті қан қылып.
Жаңа күнмен жанарда нұр жаңғырып,
Қара түнде қалар мұңың мәңгіріп,
Сені көрмей кетемін бе мәңгілік?!
Дүние ме — Күніміз бен түніміз?
Бір Иеге сыйынумен тіріміз.
Ей, қу жалған, төбесі нұр, тіні мұз,
Біз бөтенбіз бірімізге біріміз.
Бірақ, бізді ғашықтар деп біліңіз...
31.01.2004.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоқсаныншы жылдар. “Тасқора” сыраханасы

  • 0
  • 0

Тұнжырап түн келгенде тас қалаға,
Оянып шырт ұйқыдан қасқа Нала,
Мұңдылау жас ақынның кейпіне еніп,
Кіретін елмен бірге “Тасқораға”.

Толық

Құба белде қалмағанда гүл-ажар

  • 0
  • 0

Құба белде қалмағанда гүл-ажар,
көрден қашып Қорқыт ата пірәдар
тұрақ таппай кезген еді жалғанды,
тек алдынан шыға берген көр мәңгі.

Толық

Ескі жұртта

  • 0
  • 0

Біздің ел қонған боз дала мынау,
бөздей боп тозып кеткен бе-ей?!
Боз самал соқса, қозғалады қау
мұңлы бір әуен өпкендей.

Толық

Қарап көріңіз