Өлең, жыр, ақындар

Ес жию

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 887
Асау тағдыр қайшылаған құлағын,
Мені ағызған аласұрған бір ағын.
Долы дауыл домалатып басымды,
Сенімімнің тарс өшіріп шырағын.

Ғашық болу адамдарға ол арман,
Ал махаббат менен мәңгі жоғалған.
Гүл көктемнің күміс күлкі бұлағы,
Тектеуі жоқ тексіздікке тоналған.

Қарашығыма тұнған жасқа қарашы,
Нар көңілдің басылмапты ау наласы.
Маңдайымның имй шимай жазуы,
Жүрегімнің жазылмаған жарасы.

Не болғанын енді сіра сұраман,
Гүл бағымнан менің мүлде жырақ ән.
Жайбырақат жүріп келе жатып ақ,
Жаттық жолда омақасып құлағам.

Неге ғана кіл уайым жегіздің,
Аияғыңды бассаң нетті өгіз күн.
Қоңыр кеште күңірене күрсінген,
Сыбызғы емес даусы еді қобыздың.

Жуып шайып ұлы уақыт жаңбырың,
Талмаураған төгілдірші таң нұрын.
Ұйқысынан оянсыншы сал ғұмыр,
Талықсыған тағдырым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көк бөріні сүйемін...

  • 0
  • 0

Жіберетін қайраты тасты да үгіп,
Алаулайды жанымда жастық үміт.
Қара түнде сағынып отырамын,
Қарлы тауды жататын қасқыр ұлып.

Толық

Биіктікті ұғыну

  • 0
  • 0

Тұтқасын бір ұстағандай ғаламның,
Ұрпағымын деп марсидым адамның.
Хауананың құрсағынан бұр жарып,
Топырақпен нұрдан деймін жаралдым.

Толық

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан...

  • 0
  • 0

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан,
Басымды ием мен саған қуатты аспан.
Жүрегімнің түбіне жасырынған,
Қасиетті Тәңірім бұлақты ашқан.

Толық

Қарап көріңіз