Өлең, жыр, ақындар

Құйрығы қайқы дүрегей

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 457
Құйрығы қайқы дүрегей,
Кеудесі – есік, таң қалам.
Іргеде тұрып үреді-ей,
Тексізге тегі шамданам.
Емес бұл иттің сырттаны,
Нан соғар сорлы барақы.
Үргені оның – қыртқаны,
Жолаушы қайтсін, бар – аты.
Топырақ шашты айбат қып,
Құйрығы дүмді дүрегей.
Шықса егер қасқыр сайда атқып,
Кеуделі неме үре ме-ей?
Әупілде қазір, әупілде,
Таңдайың тоңса, тантып-ой.
Қанденсің «шапқан» дәу пілге,
Иттің бұл тегі салты ғой.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаудыраған жанарыңда

  • 0
  • 1

Жаудыраған жанарыңда
Абат мұң,
Жүрегімді жаныштадың, қанаттың.
Сөреліден сүйегімді көтеріп,

Толық

Көзіңді мұң торлап апты нілденген

  • 0
  • 0

Көзіңді мұң торлап апты нілденген,
Сен жалғызсың, әкең болса мүлде өлген.
Қасіретке қарсы тұрар қауқар жоқ,
Дәл осындай күн туарын білгем мен.

Толық

Әке сен, тірісің – ғұмыр кешесің

  • 0
  • 0

Әке сен, тірісің – ғұмыр кешесің,
Жалғанды басып өтерсің бәлкім қоншыңнан.
Тағдырдың шертіп жұмыр шекесін,
Ұрарсың аузын жандардың талай қомсынған.

Толық

Қарап көріңіз