Өлең, жыр, ақындар

Әңгүдік бұлттар жөңкиді

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 1068
Әңгүдік бұлттар жөңкиді,
Жылқының жалын есіп жел.
Қаймақ-мұз суда көлкиді,
Келетін болсаң кешіп кел.
Сезімің бар ма лықсыған?
Ойыңның бәрі ақ қылау.
Керек жоқ сөзің бықсыған,
Діңкемді құртты қап, мынау.
Әңгүдік неткен кеще еді,
Баладай жасып, жасқандым.
Қатырды жерді – кеш желі,
Жамалын жанның басқан дым.
Салқыны ұрды сәуірдің,
Басылмас әсте сарығым.
Тұрғаны болмай дәрудің,
Тартады мені кәрі құм.
Әңгүдік бұлттар, әңгүдік,
Көпірдің! Көштің! Сабылып.
... Кеудемде менің сан күдік,
Кетер ме шекем шағылып?..



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Сен жыладың – тірлікке ашынғаның

  • 0
  • 1

Сен жыладың – тірлікке ашынғаның,
Ойран болған әуелде-ақ жасыл бағың.
Нәркестенген көзіңде мұң қаншама,
Тәлкектер де жетеді басыңда мың.

Толық

Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні

  • 0
  • 0

Шырықты алып, салды тағдыр сәңкіні,
Тиді маған сезіміңнің салқыны.
Дәме етті де менің шыбын жанымнан,
Ісіп қалды ажалыңның алқымы.

Толық

Жүйрік

  • 0
  • 1

Қиқулап келіп, соңынан дауыс естілді,
Үзіліп шыққан тұлпарың сонда кеш білді.
Өресін салып, бауырын жазды кеңінен,
Болаттай тұяқ аңырап келіп, төске ұрды.

Толық

Қарап көріңіз