Өлең, жыр, ақындар

Күл

  • 14.02.2021
  • 0
  • 1
  • 923
От едім мен бір кезде лапылдаған,
Жуымаған еш пенде батыл маған.
Қуаң тартқан сүреңсіз күлге айналдым,
Қонымды ма, білмеймін атым маған?
Өкінішті-ақ, жатырмын күресінде,
Мынау ғана қалғаны бір есімде:
Қылыш соққан балқытып,
«Ел қорғаймын»,
деген ойдың батырлар сүресінде.
Есектердің бұл күні ордасымын,
Намыстанам...
Шыдаймын зорға –
Шыным.
Қыт-қыт етіп тарпынып,
Дән аулайтын,
Тауықтың да қымбатты жолдасымын.
Тәңір менің ісімді
Оңғармаған,
Әу бастан-ақ тұс-тұстан сор қармаған.
Шөгіп жатып небір нар:
«Таң сәрімен –
Жол шексем, – деп, – Меккеге»
Армандаған.
Осы – қуат,
Келемін тәубеге кіл,
Жолықпайды алдымнан зәуде де гүл.
Құйын екеш құйын да
Қорқытады,
Сығыр құдай, көрмейсің,
Әу, неге бұл?!
Күйім осы қазіргі
Сұрқым жаман,
Сөндірді де қашырды шырқымды Адам.
Көшкенінде қаламын құлазып бір,
Келгенінде қарсы алам
Жұртында аман.
... Отпын қазір өзімше лапылдаған,
Күйдіремін сұлуды жақындаған.
Ел аңғармай
Күл болып тынар ма екем?
Естімей-ақ кете ме
Атымды Адам?



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Ғасыр, Ғасыр!

  • 0
  • 1

Ғасыр, Ғасыр!
Ит тірлікті сапырған,
Көкейіңде
Ұйып қалған жатыр қан.

Толық

Ұлытау

  • 0
  • 0

Әр тасыңда тарихым бар сарқынды,
Жүйрік жылдар түсіре алмас парқыңды.
Көз алмадым шодыр-шодыр шоқыңнан,
Сес көрсеткен айбынымен тартымды.

Толық

Тауды қара

  • 0
  • 1

Тауды қара
Мүлгіген тауды қара,
Тау – көңілім тау десе даурыға ма?
Шыңға шықпай өрмелеп,

Толық

Қарап көріңіз