Өлең, жыр, ақындар

Осылай

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 651
Шығып келем тұманнан,
Тұңғиығын қалдырып.
Жарық түсе бастады, меңіреуді таң түріп.
Азан дауысы тамылжып, шымырлатты бойымды,
Қан жүгіріп тәніме, тіршілікке тәнті қып.
Жолаушымын мен де бір,
азабы мол адасқан,
Үрей-күдік бүйірге біліндірмей жанасқан.
Бақытыма бір Аллаһ нұрын төкті төбеден,
Шын дүние көрінді
шымылдығын жаңа ашқан.
Нық орныға бастадым үш сирақты мосыдай,
Қарсы алатын халдемін елімді де шошымай.
Енді менің аспаным бұлттанбайды ешқашан,
Ұлы Аллаһ Ием бар, жайым міне осылай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтарым

  • 0
  • 0

Дауы бар, жаласы бар,
Меншілдік өктемдік бар.
Тыңдасаң жан ашығар,
Есінде көп кемдік бар,

Толық

Адам деп менің атым қойылғасын

  • 0
  • 0

Адам деп менің атым қойылғасын,
Тұрады жүректе иман, ойымда шын.
Білемін, барлығынан биік тұрар,
Есімім Аллаһ берген жойылмасын.

Толық

Өртеніп менің өзегім

  • 0
  • 0

Өртеніп менің өзегім,
Демімнен жалын атады.
Өзіме жат боп өз елім,
Жүректі көздеп атады.

Толық

Қарап көріңіз