Өлең, жыр, ақындар

Жер шары

  • 10.03.2021
  • 0
  • 0
  • 1287
Құрлықтар қалқыған қайықтай,
Жер шары бетінде жүзеді.
Басынан қатері айықпай,
Дауыл да үмітін үзеді.
Шар бетін қаптаған көк теңіз,
Жасыл жағалау сәл тыныс.
Байқалар әр тұстан өткел, із.
Өзіне қымтаған тартылыс.
Төгіліп қалмайды, шайқалып,
Буланып кетпейді бұрқырап.
Алыстан қарайды Ай талып,
Айналар ұршықтай зырқырап.
Құрлықтың су қысқан бүйірін,
Толқындар ұрады қапталын.
Алдыңда апан бар иірім,
Зулатып барады қатты ағын.
Мекен ғып адамға берді Алла,
Қонақтың бір түстік асындай.
Осындай сыналар жер бар ма?
Ұшуда сақпанның тасындай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан - нәресте

  • 0
  • 0

Пенделіктің ажырғысын
алып тастай алмадым,
Іс бітірер ертең бар деп өзімді-өзім алдадым.
Тән топырақ болғандықтан

Толық

Өртеніп менің өзегім

  • 0
  • 0

Өртеніп менің өзегім,
Демімнен жалын атады.
Өзіме жат боп өз елім,
Жүректі көздеп атады.

Толық

Күн нұрынан күнде ерте қуаттанып

  • 0
  • 0

Күн нұрынан күнде ерте қуаттанып,
Көк аспаннан көңілге шуақ тамып,
Жан қалауы жамырап жақсылыққа,
Шұрқырайды жылқыдай суат барып.

Толық

Қарап көріңіз