Менің автопортретім

Білмесең, ей кімсана, даламын мен,
Көргенде кең даланы баламын мен;
Далада аунап алам, ойнап алам,
Кездесіп кеткен сонау бала күнмен.
Шыжыған шілде қақтап шөлмін ғой мен,
Кенезем кеуіп жатқан иенмін ғой мен.
Бір тамған тамшы суға тарығатын
Каңсыған Қарақұммен теңмін ғой мен.
Ұқсаймын шалқып жатқан шалқарға мен,
Шипамын диханға да малқарға мен.
Жарды жеп, жағаны ұрам, іздеп арна,
Арман да, ақ тілек те, аңсар да мен.
Басы – қар, бауыры – абат таумын, байқа;
Заңғармын о заманнан, заумын, байқа;
Дос болсаң, қоң етіме мейірім жоқ,
Ал егер нәкес болсаң, – жаумын, байқа.
Сондаймын: қазақпын мен жаны жайсаң,
Өткен жол, көрген күннің бәрі – лайсаң.
Келемін керіп тастап кеудемді мен
Татар дәм, көрер кезге басып алшаң.

---