Өлең, жыр, ақындар

Тәубе

  • 05.04.2021
  • 0
  • 0
  • 495
Ағаттығыңды кешкенмен,
Кімге Өмір оңай дес берген?
Менен де өтіп барады,
Он сегіз дейтін көш-керуен...

Бақытты қайтем кеш келген,
Тағдыры неге өш дер ме ең?
Айыбым шығар өлең деп,
Адасып кетсем «есті елден».

Болмасам-дағы баққа құл,
Сүріппін өмір тәп-тәуір.
Адамның бәрі – жанашыр,
Адамның бәрі – жатбауыр!

Тірліктің, білем, түбі – мұң:
Жану мен сөну бір ұғым.
Ащы болсаң да сүйер ем,
Тәп-тәтті менің ғұмырым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғұмыр

  • 0
  • 0

Тағы, міне, телідім жырды мұңға,
Адам түгіл,маған бұл қала бөтен...
Менің сәби – Сезімім шындығында –
Тек Өмірге еркелей алады екен!

Толық

Алматы

  • 0
  • 0

Алматы, өзің айтшы жөн бе мұным,
Өлеңнен озып кетсе пенделігім?
Жанымды жауын жуып жылайын бір,
Қосылып аспаныңа мен де бүгін.

Толық

Наз

  • 0
  • 0

Мен ішіндемін,
Әлеміңнің.
Сен түсінбедің,
Және...күлдің.

Толық

Қарап көріңіз