Өлең, жыр, ақындар

Алматы

  • 05.04.2021
  • 0
  • 0
  • 437
Алматы, өзің айтшы жөн бе мұным,
Өлеңнен озып кетсе пенделігім?
Жанымды жауын жуып жылайын бір,
Қосылып аспаныңа мен де бүгін.

Даңғылыңдай тағдырдан бос өтер кім,
Жалғыздықпен туғалы дос екенмін.
Алматы, ию-қию көшелерің,
Шимайы емес пе екен пешенемнің?!

Жаңбырыңды аяулы құрбым еттім,
Күттік біз тағат таппай жырды көп күн.
Лүпілінен қуат ап, тірі жүрмін,
Алматы, сенде соққан мың жүректің.

Асқарыңнан өзімді таныдым мен,
Жан дертіме бәрібір ауылым ем!!!
Алматы, дәл осылай тұрсаң болды –
Шығарып сап, қарсы алып жауыныңмен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күту

  • 0
  • 0

Алматыға келдім дедің,
Қарсы алды ма мың жүрек?
Оқымайтын жырды көп...
Вокзал қандай кең болғанмен

Толық

Өмір

  • 0
  • 0

Ойларым жолдас боп алды түндермен кілең,
Тағатсыз іздеп келемін күн-бейнеңді мен.
Кезіге қалсақ, жүрегім нұрланса-дағы,
Көрсетем жұртқа сұрланып үлгерген рең.

Толық

Наз

  • 0
  • 0

Мен ішіндемін,
Әлеміңнің.
Сен түсінбедің,
Және...күлдің.

Толық

Қарап көріңіз