Өлең, жыр, ақындар

Күту

  • 05.04.2021
  • 0
  • 0
  • 365
Алматыға келдім дедің,
Қарсы алды ма мың жүрек?
Оқымайтын жырды көп...
Вокзал қандай кең болғанмен
сезіндің де тарлығын,
сыртқа шықсаң ерке қала
төгіп тұр ма жаңбырын?
Қолшатырың бар ма, жоқ па,
маңызды емес ол мүлдем,
Мен де солай жанымдағы
жалынымды сөндіргем!
Күлімдеші,
аспан біздің
Маған қарап бір күлсін,
Шаттандың ба,
шаршадың ба кім білсін,
бара жаттың әлдеқайда асығып,
Күткеніңді жасырып...
Бәрі де бар –
Алматының жаңбыры мен наласы,
Тек мен жоқпын –
Анау бір қыз мен емес пе, қарашы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір

  • 0
  • 0

Ойларым жолдас боп алды түндермен кілең,
Тағатсыз іздеп келемін күн-бейнеңді мен.
Кезіге қалсақ, жүрегім нұрланса-дағы,
Көрсетем жұртқа сұрланып үлгерген рең.

Толық

Наз

  • 0
  • 0

Мен ішіндемін,
Әлеміңнің.
Сен түсінбедің,
Және...күлдің.

Толық

Алматы

  • 0
  • 0

Алматы, өзің айтшы жөн бе мұным,
Өлеңнен озып кетсе пенделігім?
Жанымды жауын жуып жылайын бір,
Қосылып аспаныңа мен де бүгін.

Толық

Қарап көріңіз