Өлең, жыр, ақындар

Өмірімді менің де созыпты мұң

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 598
Өмірімді менің де созыпты мұң,
Әлденеден, білмеймін, көзікті ырым,
Желге беріп бетімді желпінейін,
Бара жатыр бекерге тозып түрім.
Лапылдай ма алаулап шырақ –қайғы,
Наурызың да жүректі жұбатпайды.
Балконды ашсам, самал жел шалқып кетіп,
Есігімді шуақ пен нұр аттайды.
Мен де елге өлең боп тараймын ба,
Жыр дейтұғын шомылып бал айдынға.
Тілім бірақ күрмеліп қала берер
Заһары көп заманға қараймын да.
Басым дағы бас емес, келідейін,
Қай бетіммен қоғамға көрінейін.
Айдалаға ол дағы лағып кетті
Әшейінде ауыз жаппас сері гөйім.
Замананың көз алды күлтілдеген,
Қиығында былшығы сүртілмеген.
Тәрік етіп ғұмырды Кәландарша
Безіп кеткім келеді бір түнде мен.
Сықырлаған астымда жаман арба,
Мүсәпірге тимейді садағам да.
Бай-кедей боп жік-жікке түсіп бітті
Мектептегі бейкүнә балалар да.
Бекер болды құмартып сағынғаным,
Бала-шаға әзірге бағынғаным.
Өлең оқып күшеніп жүргеніммен,
Мен де сол кедейлердің жағындамын.
Кедейді шенеуніктер менсінбейді,
Кедейге жалғыз қотыр төл сіңбейді.
Тойларда атым шығып жүргеніммен
Мына қоғам біздерді менсінбейді.

17. 03. 2006



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ағаш боп неге жаралмадым мен

  • 0
  • 0

Ағаш боп неге жаралмадым мен,
Пана боп саған тұратын.
Құс болып неге оралмадым мен,
Көктемде сауық құратын.

Толық

Тұңғышбай

  • 0
  • 0

Бұл ғұмырда не көрмеген Тұңғышбай,
Мәңгілікке көнермеген Тұңғышбай.
Арыстанға арыстанша ақырып,
Өсіп өнген өнерменен Тұңғышбай.

Толық

Генерал Жеңісбай Сұлтановқа

  • 0
  • 0

Ар алдында адалмын ба өзі мен,
Қарайыншы сырт адамның көзімен.
Талай нәрсе сіңіп еді санаға
Көпті көрген генералдың сөзінен.

Толық

Қарап көріңіз