Өлең, жыр, ақындар

Кемелдігі, кеңдігі

  • 31.05.2021
  • 0
  • 0
  • 352
Кемелдігі, кеңдігі
алыс-жақын ағайынға белгілі,
айта алатын ел ішінің аужайын
жалғыз ақын мен шығармын ендігі.
Туысқанға не керегін,
не керек,
мен айтпасам,
кім айтады шегелеп, —
ұлықтың сөз ұқпайтынын білсек те,
есті бірі ойланар ма деген ек.
Хан қызығып қарағандай, бай күндеп,
ақындар ек,
арыстандай айбынды ек.
қынабынан суырылған қылыштай
өлең жазу болды қашан жай міндет?!
Халқым дейтін, —
Хақ жолының құрбаны
қайда бүгін сол ақындар жұрнағы? —
Өтірікке еті үйреніп бірінің,
бірі — жоқты көки беріп... тұрғаны!
Таңдайларын тақылдатып тәтті уыт,
кетті бірі мәнсап іздеп, бақ қуып.
Шаңырағы шайқалды да шындықтың,
күліп қана
сынып бара жатты уық!...
Ұмытты ма ғұрыпты да, халықты,
ондайлардың сөзі кімге дарыпты, —
біреулері бата беріп бақсыға,
енді бірі жата беріп... жалықты.
Опырыла он бөлініп ой күнде
дегбір қалмай дедектеймін кейбірде,
Осыларды айту үшін жаралған
жалғыз ақын мен шығармын деймін де.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арман-қиял, не жең мені, не жеңдір

  • 0
  • 0

Арман-қиял, не жең мені, не жеңдір,
арғы бетте арбау барын сезем бір,
керуен біткен кері айналып лезде,
ақсақ түйе алға түскен кезең бұл.

Толық

Шырылдап жүрем

  • 0
  • 0

Шегі бар өкініштің,
өкпенің де,
шырағым, шырылдаумен өткенім бе,—
қойды ғой көкейіңе қонбай сенің,

Толық

Көсіліп те кете алмай

  • 0
  • 0

Көсіліп те кете алмай,
шешіліп те,
бағындырып қойған соң не шірікке,
жұрт тынышта,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар