Өлең, жыр, ақындар

Көкірегіме тұтқиылда кеп кірген

  • 31.05.2021
  • 0
  • 0
  • 522
Көкірегіме тұтқиылда кеп кірген,
қылыштасып қара құйын — көп мұңмен,
қуанышқа жету үшін бүгінгі
қаншама бір қан майданнан еттім мен.
Алқымымнан алды келіп қанша мұң,
айқасам деп әлсіредім, шаршадым.
Жау қолында жалғыз қалған сарбаздай
шуақ күнді, қуатты үнді аңсадым.
Жеті атасын көріп қайғы,
кектің де,
өтті бастан теперіш те, тепкің де,
күйрей жаздап тұрғаным да есте жүр:
"Бұл өмірдің қажеті не?!"— деп бірде.
Кездерім бар қырға сыймай сенделген,
қайда кете қоям бірақ елден мен,
асыл досты аңсайтыным болмаса
қысылғанда қолын созып, дем берген.
Достар еді айбыным да байлығым,
жіпке тізіп айта берем қайбірін.
Жора-жолдас арқасы еді-ау, тегінде,
бұйым ғұрлы болмайтыны қайғы-мұң.
Жас ұлғайып бара жатыр,
ескі арман,
кең сабадай көңілім бар бос қалған.
Сөйте тұра шуақ іздеп өмірден,
қуат күте берем әлі достардан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көл қорыған қызғыштың

  • 0
  • 0

Көл қорыған қызғыштың
қолға үйретіп көкесін,
өндір-өндір қыз құштым,
өзім қиып некесін.

Толық

Жалықтырды бәрі де

  • 0
  • 0

Жалықтырды бәрі де,
барлығы да —
үмітімді ұзатып таң нұрына,
жауар бұлттай түнеріп,

Толық

Барымның өзін бұлдауға

  • 0
  • 0

Барымның өзін бұлдауға
базарын қимай барлық түн,
айналып көмей құрғауға,
қалайы татып, қарлықты үн.

Толық

Қарап көріңіз