Қыз бен қымыз

«Қымызды кiм iшпейдi,
Қызды кiм айттырмайды».
Халық мақалы
Сағынта келiп отырдың,
Сызыла қымыз сапырдың.
Имене кесе ұсындың,
Қызара түсiп, қысылдың.
Бiлмедiм, неден қымсындың,
Əзiрге маған тылсым бұл.
Қуана кетiп құлшындым,
Қымызға қолымды ұмсындым.
Аяулы ару – ақбөкен,
Қымызың мынау бапты екен.
Ұсынғаның да жақсы екен!
Қысылғаның да жақсы екен!
Отырсың қылдай үзiлiп.
Көңiлде көктеп жүз үмiт..,
Қараймын мен де қызығып,
Қымызбен денем қызынып.
Шөлдеп те қаппын тым аса.
Қымызға құлқым құласа,
Жарасы оның жеңiл ғой,
Қылығың, қайтем, ұнаса?
Қалайша мұны айтармын?
Бағымды немен байқармын?..
Үмiтке толы кесемдi
Осы оймен саған қайтардым.
Шөлiм де қанды алғашқы.
Сөйлемей ендi болмас-ты.
Кеудемнен менiң, байқаймын,
Жүрегiңе қарай жол қашты.
«Қымызды немен өтермiн,
Жүрегiңе қалай жетермiн?
Қараша үйдi осынау
Қалайша тастап кетермiн?
Күмбiрлi күйге келсем бе,
Өлең-жыр оқып берсем бе?
Тамылжи тамар тiлiмнен
Тəттi сөз, əлде, терсем бе?
Жанарды тұрған жасырып
Кiрпiгiң айдай ашылып,
Жаныма менiң жарқ етiп
Қарар ма ең сонда, жас үмiт?!»
Қымыздай таңдай үйiрген
Қым-қуыт осы күйiммен
Қимай да қимай амалсыз
Аттанып барам үйiңнен.
...Қымызды кiмдер iшпеген,
Қызды да кiмдер айтпаған?..
Солардың бəрi, бiрақ та,
Дəл мендей күйге түспеген!
Дəл мендей күйде қайтпаған!!

---